Не можам веќе, ми се смачи од цела оваа игра. Долго време поминав во улогата на другата, онаа која нуди утеха, која нуди незаборавни ноќи, а за возврат добива непостоечко име во телефон и едно „Се познаваме“.

Однадвор сè се чини совршено. Нема видливи рани, нема лузни... Емоционалното малтретирање често останува незабележано. Како паразит кој се движи низ вашиот ум, уништувајќи ја сопствената жртва несвесно.

Зошто почетокот на година да не ја искористите за да зачекорите во нешто ново, непознато? Предизвиците се секогаш синоним за возбуда, но и ситниците може да допринесат оваа 2016-та да ви биде повозбудлива.

Беше темно и дождливо тоа утро, а тој беше толку елегантен во неговиот црн капут. Висок, црн, со црн капут, црн шешир носеше и  црн чадор. Изгледаше многу заводливо во тоа црнило, таинствено, мистично.

Никогаш не сакам да те оставам, напуштам. Не сакам да дишам без твоите нежни како пердув усни, да ги раширам моите крилја без звукот на твојата нежна насмевка. Зошто би сакала?

Можете да го поминете целото време во животот правејќи ништо или правејќи одредена рутина, ден за ден, а можете и да се фокусирате на она што е вистински важно...

Никој на овој свет без разлика на тоа во каква околина живеел, не поминал глатко, без препреки и тешкотии кои треба да ги надмине на патот кон созревањето, на патот кон станување човек, на патот кој го нарекуваме живот.

Утрово, си ја пишувам својата листа на желби за идната година. Посакувам едноставни, но моќни работи. Во Новата си посакувам... Здравје... Без него ништо. Си посакувам здравје за себе и за своите блиски.

Постојат момци кои ќе ти ветуваат „Засекогаш“, во песни, во поезија, во зборови кои се едноставно преубави, на кои тешко ќе им одолееш...

Наслушнав една жена на телефон додека седев во пекарата и уживав во свежо направената кифла.

Помеѓу соништата и јавето, годината измина. Помеѓу плановите и реализираното сместив 365 дена. За оние што се дел од мојот свет посветив 12 месеци. Има и такви кои своеволно прекинаа контакт со мене...

Како што изминуваат деновите до првиот огномет на темното небо на полноќ, секој од нас очекува едно ново раѓање, метаморфоза на сопствениот систем, општа преобразба на подобро и една мапа за краток пат до среќата.

Сонувајте со отворени очи, непрекинато. Точно на полноќ, со цело ваше битие посакајте ја желбата и искрено прегрнете ги оние кои изминативе 365 дена ви ги направија магични, инспиративни, поинакви...

Се сеќаваш кога не облекуваа исто за да не се караме и тегнеме за коса? Јас се сеќавам со насмевка на моето лице, драга сестро.

Колку е убаво кога ќе можете да слушнете утешителен збор од некој близок, некој кој добро ве познава и ви ги знае сите слабости. Некој кој ќе ве натера да ја пребродите секоја депресија и емоционална болка која ви се наметнала за време на секојдневното талкање по среќа.

„Третата смена ни ја воведоа после штрајкот на родителите кои се жалеа дека нивните деца не се занимаваат со ништо навечер и гледаат само телевизија и играат игри“ - пишува во дневникот.

Неодамна случајно прочитав на еден блог листа на 25 работи кои секоја девојка треба да ги направи пред да наполни 25 години. Интересна листа во која беа вклучени едноставни работи како уживање во утринско кафе и оние сериозните прашања како „Која сум јас“.

Има луѓе кои зрачат со среќа, иако животот им е далеку од совршен. Како да станете еден од нив? Која е нивната тајна?