Би сакала да седам покрај прозорецот веднаш до тебе, да го слушам ритамот на твоето срце и празнината меѓу отчукувањата, да научам да те ценам како музиката.

Седев на трпезариската маса и го пиев попладневното кафе, зјапав низ прозорот без притоа да забележам дека несвесно зјапав во сопствениот лик.

Си живееше еднаш еден мачор кој сакаше една птица; а птицата, исто така, го сакаше мачорот. Секој ден тие се сретнуваа на местото каде земјата се сретнуваше со небото, а таму нивната поврзаност постојано растеше.

Чекорев по булеварот и ги гледав светлата кои се појавуваа и исчезнуваа од колите по патот. Како една детска игра која несвесно се случуваше одново и одново...

Заљубувањето е ужасно, и додека е толку едноставно што навидум не изгледа така, тоа е вистината. Тоа е многу комплицирано...

Можам со сигурност да кажам дека детството е еден од најубавите периоди на нашиот живот. Нешто слично како што се хуманизмот...

Животот нè учи на многу работи, посебно како што минуваат годините, сè повеќе стануваме свои,  не глумиме и учиме да се слушаме себеси. Учиме како да сакаме и како да си ги остваруваме желбите чекор по чекор.

Беше сабота наутро се движев ни продавниците во центарот на градот за да купам нови парчиња облека за новото работно место.

Долго зјапав во утринскиот аларм и се обидував да го продолжам времето за спиење, без разлика што единствената опција беше продолжување на минута или две...

Заминете си на време. Заминете си накај дома, дури и ако никој не ве чека таму. Заминете си од одлична журка без пијачка за збогум. Заминете си од врските кои не ви се потребни, од лошите навики од кои сакате да се ослободите, од депресијата, погрешните луѓе, личноста која не ве сака или личноста која не ја сакате повеќе.

Годините изминуваат брзо, додекa да трепнеш во својот видик имаш нови обврски, нови предизвици, секогаш потешки и покомплицирани од она што си го знаел претходно...

Во животот сретнав многумина, а можеби тоа не е ни половина од она што треба допрва да дојде во контакт со мене, но сепак беше доволен репрезентативен примерок за да можам да изработам статистика на дотогаш познатото.

Во животот секогаш го одбирав потешкиот пат, некои тоа ми го препишуваа на судбина, некои на мојот тврдоглав карактер, но секогаш беше така...

Во одреден период од животот, секоја ситница има цел да ви ги тестира нервите. За да го „вратите ударот“ на најдобар можен начин, неопходна ви е мотивација...

Животот е навистина убав и полн со прекрасни моменти кои честопати поради  брзиот начин на живот и „приоритети“ ги занемаруваме.

Се променив, колку другите и да ја мразеа таа моја промена, за која јас претпочитав да ја наречам метаморфоза, бидејќи не беше промена кон полошо, јас ја обожував.

Се будам покрај тебе и те гледам како спиеш, како мирно сонуваш со насмевка на твоето лице. Првите зраци на изгрејсонцето нежно паѓаат на твоето лице, бришејќи ги линиите на крајот од твоите очи...

Лежам тука на болничкиот кревет, ми се чини дека тој стана мој дом. Инфузијата е повторно приклучена на мојата рака, како оков од кој не успеав да се ослободам...