„Автобусот кон Скопје, како и секогаш, беше со по некое расипано седиште, малку прашина и неизбришани прозорци, беше речиси полн. Ја погледнав картата и моето седиште имаше реден број 32. Се молев никој да не седнува до мене, но седна маж во доцните четириесетти години од животот и ми раскажа за девојката што ја запознал пред многу години... Дефинитивно, разговор кој ми го промени животот, мора да го споделам.“