Ние, со сопругот, не гледаме политички дебати и црна хроника, не функционираме по правила и прописи, на страна од работното време. Едноставно, живееме лабаво. Го правиме тоа што го сакаме. Се смееме 24/7. Крајно сме несериозни за годините. Но, и екстремно среќни во дадените околности.

Ретки се оние кои ја препознаваат тежината на улогата на домаќинките во домот, а уште поретки мажите и децата кои ќе и кажат: „Ти благодарам за сѐ што правиш“.

„Од идејата за брак добивам осип по телото. Веднаш штом ќе стапат во брак, жените треба да го избришат сопствениот идентитет, а животот на мажите значително се подобрува“ – вели авторката Мери Мадиган во колумна во која ги издвојува...

Секој од нас дома има по некој предмет, кој е зачуван од времето на нашите баби и дедовци. Колку и да сакам да водам модерен живот, секогаш кога ќе погледнам во некој од овие предмети, ме обзема чувство на носталгија, чувство на љубопитност како живееле луѓето во минатото и најважно од сѐ, колку сме сега несвесни за вредноста на овие предмети.

Смртта е тажна и тешка сама по себе, особено кога губиме некој многу близок и драг. Родител. Најпрво е шок, потоа полека сфаќаме што се случува и запаѓаме во длабока тага и непребол.

Љубов голема, свадба со 300 луѓе, невестата пресреќно мавта со бурмата на рака, чиниш на среќата ќе ѝ нема крај. Се раѓа едно дете, се раѓа второ дете. Инстаграм и Фејсбук „горат“ од слики на среќното семејство, насмеани, фотографирани за сите можни прилики, мекици, крштевки, првата прошетка, првото запче, цел албум „тато нѐ однесе на одмор“, родендени, слики од мажот и жената за нивните годишници од брак, прославени во романтична атмосфера и пропратени со изјави на љубов во коментарите под објавите, човек да им позавиди на идилата која ја живеат.

„Јас сум добро момче. Секогаш ги третирам жените добро, им купувам цвеќе, им кажувам дека ги сакам и дека се убави, ама жените бараат совршен дечко за Инстаграм и јас не сум најфотогенична личност“ – стои во писмото на мажот што стравува дека му минува времето и нема да ја најде сродната душа за да добие дете. Дали на мажите што не се премногу фотогенични им е проблем да најдат девојка?

„Ви текнува на вицот: ‘Имате телевизори во боја? Дајте еден црвен’“ – овој виц денешната младина никогаш нема да го разбере, а не може ниту да сфати што значи да си далечински управувач по дома. Да се присетиме на „траумите“ од детството.

Која категорија спаѓа во срамна работа? Дали конобарење, работа на шанк, работа во перална за коли или супер маркет, работа во служба за хигиена, или пак некоја занаетчиска работа, од типот автомеханичарска работилница и слично, се категориите „жити сѐ, не можеше нешто посаглам да најдеш“?! Знаеме сите дека лежачи има на тони, но навистина е дегутантно да ги омаловажуваме луѓето кои работат тоа што знаат и умеат и придонесуваат за своите семејства.

„Нудам работа за млад човек, чување на детенце од 1 година, 4 часа дневно” , „Потребно ми е жена за чување на беспомошна старица, плата по договор”... Зошто да не побараме помош онајн кога ни е потребно? Затоа што во Македонија ќе те „распнат“ со коментари и ќе се покаеш.

Во светот честопати ќе сретнеме луѓе кои живеат во внатрешноста и секој ден патуваат до своето работно место во главниот град. И тоа е сосема нормално секаде, освен што е реткост во Македонија. 

Менаџерското столче изгледа многу слатко е... Ајде еден двајца, пет менаџери – разбирам! Ама кога во една компанија има повеќе менаџери од работници, тогаш нешто не е во ред.

Кога сме смееле да повишиме глас на наставник? Да не станеш и да го поздравиш кога ќе влезе во училница? Некогаш образованието беше сосема поинакво и носталгични сме....

Да можам одново да живеам – би правела повеќе грешки. Не би се трудела постојано да бидам совршена, туку би била поопуштена.

Титкањето на мобилен ни беше меѓусебен знак, а ако се јавиш ти се потроши целиот кредит. Пораката беше 5 денари, но понекогаш мобилниот оператор знаеше да ни се смилува со некој пакет каде добиваш 500 пораки бесплатно. Всушност, тие ги користевме како допишување кое денес го правиме на Вибер, Инстаграм, Фејсбук.

Дрска и безобразна сестро од скопска болница, која утринава ми го расипа денот, знаеш ли што е единственото што ме теши? Тоа што ти не си правило во медицинската фела, ти си еден тажен исклучок. Претажен... А ти се обратив најљубезно и најмолбено на свет!

Дотеран маж - гарант е бизнисмен и ја изневерува жена му, 100% сите му се лепат, гледај и скап автомобил има... Ако не е дотеран, пак не чини: „Има ли бе овој жена, мајка, види го каков е неугледен, беќар ќе остане цел живот...“ Зошто судиме веднаш?

Ова е апел до нас жените, Пепелашките на 21-виот век, кои сме толку глупави, што натоваривме сè на нашите плеќи. Проблем е што на ова ни текнува само после полноќ. Кога лежиме преморени, речиси мртви во креветот.