Животот е сурова игра. Воз кој поминува низ шини и никого не чека. А луѓето во него – трн од кој сериозно можеш да настрадаш доколку не внимаваш. Додека во животот се сè сведува на некаква корист, многу е важно да ги пронајдеме вистинските луѓе. Приказната што мене ми ја раскажа татко ми и денес им ја раскажувам на моите деца, а вреди и вие да ја прочитате.

Расфрлени пуканки насекаде, празни ќеси и конзерви од пијалаци. Седиштата беа преполни со остатоци од храна. Иако канти за отпад имаше на секој чекор, сепак истите беа празни, а грицките беа расфрлени по подот. Додека пак постојаното седење на телефон, сликањето среде филмот, како и разговарањето на телефон, уште повеќе зборуваа за ужасот кој владееше во кино салата.

„Јас сум Ива, и сум шесто одделение во основното училиште „Лазо Ангеловски“. Одам на курс по англиски и на часови по пливање на Олимписки базен. Ах, имавте ли и вие лексикон? „Кажи ми кој ти е симпатија?“ беше најважното прашање од сите, како и последното прашање - „Што мислиш за сопственикот на овој лексикон?“

На 4 години – мама знае сè. На 8 години – мама знае многу. На 12 години – мама не знае сè. На 16 години? – Мајка ми? Таа „нема поим“. На 18 години – оваа старица пораснала со диносаурусите.

Пукнува така човек понекогаш. Кога сè ќе се собере. Кога од сè ти е премногу. Кога мозокот сака да ти експлодира од премногу мисли, а душата од премногу грижи.

Како што светот се менува со неверојатна брзина, се менуваат сите аспекти во начинот на живеење. Некогаш се почитуваа семејните традиции, како непишано правило, се знаеше дека целото семејство заедно вечера, а потоа гледаат телевизија, а викендите се за заеднички активности по желба на најмалите во домот. Како изгледа животот денес?

Според стари записи за обичаите во Македонија, по првата брачна ноќ некои на чардакот од куќата го простирале чаршафот со црвена дамка, а други пак на свекрвата ѝ ја носеле „невестинската“ кошула. Ако се докажало дека невестата е чесна, тогаш се викале свирачи, но ако била нечесна, тогаш, качена на магаре, седејќи наопаку, ја враќале во домот на нејзините родители. Кои други стари македонски обичаи полека се забораваат, а кои сѐ уште се практикуваат?

Сè што се случува околу нас е комплексен процес. Невозможно е однапред да знаете кои ќе бидат последиците на вашата добра или лоша среќа.

„На времето при додворување момчето ќе најдеше најчесто човек по кој ќе пратеше писмо, оревчиња или јаболчиња за да му ги однесе на некое девојче како поздрав. Преку најдобрата другарка ќе се договоревме на кое место ќе се најдеме и во колку часот, се навраќа во минатото баба Цвета (86) од село Цапари - битолско за CRNOBELO.com и споделува како некогаш се искажувала љубовта и симпатиите.

Секое утро додека одам на работа и секое попладне кога пешачам накај дома, ја гледам истата скопска (не)култура кај пешаците – луѓе кои претрчуваат на црвено, бидејќи тие 10 секунди што ќе почекаат на семафор, ќе им сменат многу во животот.

Јован Јованов е во Канада, Зоки Стаменковски во Сиднеј... Каде се и што прават денес членовите на групата „Магија“?

Марија (45) од Скопје за CRNOBELO.com се потсетува на школските денови: „Доколку треба да одберам еден професор, би кажала нешто за професорката по математика од средно. Тие што ја сакаа се броеја на рака, немаше некој којшто немаше страв од неа. Имаше знаење, но умееше да работи само со оние ученици на кои им фаќа главата, а за другите немаше воопшто трпение”.

Некогаш на улиците имаше детска врева, игри, дружби, правевме торти од кал и игравме одбојка, народна и делфин, а денес има само натпревар за следбеници на ТикТок и за лајкови на Фејсбук... Се согласувате ли? 

„Кога ја отворив кутијата на дедо ми, најпрво што видов беше неговиот џебен часовник, кој сè уште работеше. Го оставил за да нè потсети дека во животот нема потреба од брзање, сè што е наменето за тебе, ќе дојде во вистинското време. Тоа беше скап часовник со позлатено ремче, го остави и за да ни каже дека непотребна е љубовта кон материјалните работи во животот, бидејќи ништо од тоа не можеш да земеш со тебе на оној свет...“

Дали некогаш сте се запрашале што се крие зад насмевката на учителката којашто ги пречекува своите ученици? Дали сте помислиле на осаменото дете со кое никој не сака да се дружи и седи само на крајот на ходникот? Што се случува со децата кои не сакаат да учат и не постигнуваат никаков успех? Кој е крив за тоа, родителите или пак наставникот ги мрази тие деца?

Познатиот воз „Ориент Експрес“ поминувал низ скопска територија на патот кон својата дестинација - Истанбул, Мајка Тереза е родена во Скопје, во нашиот главен град е изградена и првата зоолошка градина на Балканот, а за заштитничка на градот се смета Голема Богородица...

Кремчињата со лажичка како да имаа поубав вкус, со мастиките-цигари се правевме фраери, ги вадевме буквите од супата и на чинијата си го пишувавме името... Дали овие фотографии ве прават носталгични?

„Денес, првиот училиштен ден е посветен за ставање на фотографии на Фејсбук и вклучување во живо на Инстаграм. Првиот училиштен ден е само уште една причина за мини модна ревија и фотосесија на децата. Дотерани како за на свадба, со таблети во рацете, наместо ранец со тетратки, модерните првачиња ќе тргнат кон својот нов втор дом. Но, некогаш не беше така...“