Животот, таа прекрасна и истовремено мачна, нерешлива мистерија која ја поминува секој од нас. Која е смислата, која е поентата? Во што се состои тајната на среќниот, исполнет и успешен живот? Можеби најдобро би било да ги осознаете (доколку веќе не сте ги знаеле) овие 8 сурови, но реални вистини за полесно да се снајдете со предизвикот наречен живот...

Новиот вработен е е добар? Уф, па тој е како колера – вистинска опасност за нас и нашата работна позиција. Да го сопнеме во старт!

Среда - велат среќен ден, кој никако не се покажал како таков кога одиш да завршиш нешто во банка. И оваа не беше никаков исклучок од правилото. Тројца пред мене, тројца зад мене во редот, а осма по ред влегува огромна трудница која одвај ја отвора вратата и мирно застанува да чека...

Не можам да ти ветам дека секогаш ќе биде добро. Не можам да ти гарантирам дека никогаш нема да имаш солзи на твоите очи, зошто да се биде на ова парче земја, помеѓу овие хиени кои сакаат да те растргнат е навистина тешко а да не го спознаеш злото.

Кога се запишував на факултет сè уште имаше приемни испити. Со толкава радост сум се подготвувала за приемниот, ден и ноќ бев затворена со книгите во мојата мала соба. Јас бев од таа група луѓе кои одвај дочекаа да тргнат на факултет. Тоа ми изгледаше толку посебно, така некако важно, одвај чекав да стапнам онаму каде што мислев дека ќе ми се отвори цел еден нов свет...

Толку си злобна и себична... Зарем не ти се грози од твојата рефлексија во огледалото? Зарем со таков однос кон најсветото нешто - братот, можеш мирно да спиеш?

Пред неколку дена додека пиевме кафе со колешките, едната уште пред да сркне од кафето успеа да прокоментира како не е спиена цела ноќ бидејќи учеле заедно со девојчето. - Ама не е ќерка ти малку голема? - Е како не, има само 20 години. Навикнати сме да не се мешаме премногу во туѓите манџи и да си ги зачуваме мислењата за себе...

Го гледам пред очите овој маж што за љубов не знае, што за почит не знае... Толку некултурен, бесчувствителен и одвратен што во стомакот ми се превртува.

Утро, се будам во непознат кревет, нов мирис на постелнината, непознат. 

Првиот пат кога те однесов да ги запознаеш моите родители бев многу возбуден. Морам да признаам дека имав трема. Сакав да ти се допаднат моите и секако, сакав ти да им се допаднеш. Бев млад, наивен и многу вљубен. Ти беше целиот мој свет. Да ми речеше некој животот да го дадам за тебе, без размислување ќе го сторев и тоа...

Што ни стана? Како да почнавме отров да плукаме од устата... За никого немаме добар збор, никој и ништо не се доволно добри за нашите „високи“ критериуми.

Одвај се пробивам низ турканицата за да купам цвеќе за мама. Мразам што за поголемиот дел од жените, 8-ми март е единствениот ден (можеби покрај роденденот) кога добиваат цвеќе, внимание, пофалба. Тоа е толку тажно, практично боли. Ти ја корне душата. Оние клише, дупнати зборови од типот – жената заслужува внимание секој ден од годината, кога случајно ќе ги заслушаш на некоја анкета на ТВ...

Отсекогаш сакам да слушам за животот во Југославија. Иако не сум роден за време на Тито, имам слушнато секакви стории. Ги има еден тон...

Ние луѓето знаеме да бидеме доста ограничени. Ограничени во поглед на тоа дека често знаеме да си ги ускратиме некои можности кои се нудат како огромни санти мраз пред нашите очи, а ние замижуваме или едноставно не сакаме да ги видиме...

Здравството ни е такво какво што ни е, во распаѓање и очајно. Да не даде ѓаволот да ти бидне нешто, па да треба да се лекуваш по нашите болници. За почеток, вооружај се со многу слободно време и трпение. Не е на одмет да си понесеш и газа и фластер и алкохол и јод, можеби ќе немаат во болниците. Биди подготвен дека тој што те прегледува откако се смилувал „да те ѕирне“ има сомнителна...

На крајот од денот и на крајот од животот, човек го има само образот бе пиле. По тоа ќе те запаметат, по тоа ќе те спомнуваат. Ете така зборуваше баба ми, стара жена во 80-тите години од својот живот. Кога си мал ти е смешно. Како може образот да биде ѓон? Што зборува ова баба? Ама годините поминуваат, растеш и созреваш, полека старееш...

Протреси го стеблото на пријателството и ќе откриеш дека ништо не е онака како што ти се чини...

Сине, биди умен на тато, а убав на мајка. Хехе. Со овие зборови околу 90% од татковците кои ги познавам им се обраќаат на своите машки дечиња. - А не може да биде и умен на мајка, прашувам? Одеднаш, татково како да се збуни. А бе, може, може… ама знаеш, сепак, жена ми си е жена, малку ограничена...