Ако постои категорија на најверни обожаватели на циркусот наречен Евровизија, дефинитивно тоа би било моето друштво. Секоја година без исклучок се собираме, малку за сеир, повеќе за смеа, почнува да тлее тоа патриотско жарче додека го гледаш државното знаме како провејува на екранот. Зрнцето надеж дека конечно ќе се избориме за добар пласман...

Нема место во светот како Балканот. Оваа група на народи се посебни во секој поглед. Од сезнајковци до бабини деветини, ова се неколку работи по кои Балканците се разликуваат од остатокот од светот.

„Леле директорке, што сте ни убава денеска! Па како ви стои жолто, како некое лале сте. Што парфем имате, прекрасно мириса! Значи најубава и најпаметна директорка имаме!“ Абре да може да се вовлечете онаму каде што не грее сонцето кај претпоставените сигурно ќе го направите тоа. Од што материјал сте создадени, уште не можам да се одлучам дали да ви аплаудирам...

Сте сретнале некогаш луѓе кои мислат дека знаат сè? Всушност, се извинувам. Глупаво прашање нели? Па се разбира, кога сме опкружени со нив.

Ние луѓето сме чудна мешавина на разум, потребни функционални делови и емоции. Најдобар робот, ако треба да зборувам по струка...

Вљуби се во жена која ја сака природата. Некоја која ужива да поминува повеќе време надвор, отколку затворена дома. Жена со авантуристички дух која нема да се двоуми доколку треба да скокне во вода и да си ја намокри косата. Жена која е природна и спонтана. Некоја која нема да се двоуми да го земе само пасошот и најнеопходното доколку треба да се тргне на некоја патувачка авантура...

„Господе, дај ми сила да ја преживеам матурата на ќерка ми“. Па повеќе би рекла дека треба да ти даде разум, но добро. Вие си знаете. Нова година, нови матурски прослави. Постои ли место на планетава Земја, освен Балканов, каде што луѓето толку многу се потресуваат за завршено средно образование? Средно, коешто патем е задолжително кај нас...

Многу често насекаде можам да слушнам една реченица која ужасно ме иритира, бидејќи она што го наговестува всушност е вистината за нашето постоење. Колку и да ми се ежеше кожата, дури и јас самиот ја користев за да го опишам она што се случува околу. Сè започнуваше со „Какво време дојде”, а потоа се лепеа глупостите кои беа карактеристични за живеењето на ова издивено општество...

Да, ова е уште еден текст во врска со деведесеттите. И да, не е последен, и да, прв текст на оваа тема од мене (и јас да си го кажам своето).

Синдром: накитена елка, дијагноза: дневно лечење комплекси. Каде и да се завртиш – секојдневен циркуз, изложени сме на фарсата која ја продаваат многумина и принудени сме да ги трпиме нивните испади...

Кога дојдов дома да ја соопштам среќната вест дека ќе се мажам, татко ми малку како да се збуни. Мислев дека ете, му паѓа тешко, жал му е што детето ќе си оди од дома. По некое време го прашав зошто е толку замислен и сериозен, а тој ми одговори дека почнал да си пресметува колкав кредит ќе треба да подигне за свадбата...

Имам 7 години и вкупно 10 денари во џебот, токму како овие на фотографијата подолу. Трчам брзо и силно да не избега чичкото со црвените шеќерни јаболка. Ах бе деца, не си ги давајте парите џабе, ќе ви направам исти, вели баба ми, но не ја сфаќа радоста кога трчаш по улицата заедно си другите деца да го стигнеш оној кој ги продава овие црвени слатки радости...

Televisa presenta… и магијата започнува. Сите како под команда се прибираме дома и се лепиме пред телевизорите. Имам 11 години, опасно сум вљубена во Луи Давид и со невиден восхит ја дочекуваме модната трансформација на Касандра. Паѓаме во трансови кога Ранду умира и ѝ го остава наследството на Јарица...

Живееме во просечна зграда во главниот град, какви што се повеќето кои бројат над 30 години старост. Зграда како зграда, можеби мислите дека нема толку многу проблеми или трошоци како куќа, но сепак лифтот се расипува, покривот прокиснува, подрумите скапуваат. Конкретно ние во нашата имаме, односно немаме пумпа за вода во исправна состојба...

Во денешно време многу родители како да сакаат да направат неспособни индивидуи од своите деца. Секако тоа го прават несвесно и ненамерно, во текот на нивниот раст и развој...

Дали на моменти се чувствувате презаситено од сите тие притисоци што ви се сервираат од секоја страна?

И не е многу голем потег, мал е и речиси незначаен, но направи да сфатам зошто ми е незаменлив - затоа што душата му ја сакам...

Отворај очи, не две, туку четири кога ќе се мажиш. Абе мачка да земаш па ќе прашаш од што куќа е, а не па жена. Ние сме израснати со овие мудрости од бабите и дедовците и признавам дека сме се смееле на истите додека не нè здоболел стомакот, но има толку многу вистина во сето ова, што сега ти се грчи стомакот од суровата вистина...