Ме гледаше сонливо и со полуподигнати трепки направи напор да ме слуша. Како да кажам, никогаш не сум видела поубава приказна од оваа до мене.

Нивната приказна беше нескротлива авантура во која љубовта беше невозвратена. Комбинација од топло и ладно срце, од љубов и незаинтересираност...

И ќе ја видиш низ град, таква каква што длабоко посакуваш да е.. но на површина срцето не ти ја прифаќа - среќна! И за миг ќе посакаш да не веруваш...

И тој што одвел многу жени дома, имал една што ја сакал. И таа што гордо поминала покрај многумина и ги одбила, покрај еден на кој најмалку се надевала паднала. И тој што кажал дека никогаш не пуштил солза, се нашол себеси во лага кога заплакал.

Што е тоа што го гледаш? Понекогаш за да го најдеш она по што мечтаеш, за да го доживееш својот живот од бајките треба да погледнеш околу себе, треба да погледнеш во сенките под површината на очигледното.

Ме гази тежината на платнено - пластифицираниот куфер. Ме убиваат тие мали тркалца, тој нивен проклет иритирачки звук. Тие го уништуваат сјајниот аеродромски мермер, но и мене ме кинат на милијарди делови, ме сечат и ме праќаат онаму каде излез не постои...