Како прво, оваа година Дедо Мраз те молам или да ме заобиколиш или да почнеш убаво да ми посветуваш внимание.

Не знам за другите држави, но кај нас од ден на ден сѐ почесто се среќавам со луѓе кои едноставно народно кажано „немаат ниту срам ниту перде“.

Дали знаете зошто долгорочните врски станаат реткост? Затоа што разговорите лице во лице се претворија во онлајн допишување.

Не знам зошто, но пазарењето храна и останати нешта за домаќинство секогаш ми предизвикува убаво чувство и затоа со позитивна енергија одам, колку и да знам дека ќе се претоварам и „искилавам“ со торбите. 

Дали сме разгалени доколку сакаме со нашето 4-члено семејство да живееме удобно во најмалку 80м2 стан или тоа е навистина потреба што ја наметнува генерациската разлика и различните потреби на секој член од семејството? 

Убаво велат дека силните жени не се раѓаат, нив животот ги создава низ сите животни бури кои им ги приредува.

Пред извесно време прочитав еден твит, кој ја долови убавината на нашиот бисер Охрид, неговите природни богатства и убавини и секако, твитерџијата го потенцираше неговиот став дека Охрид е нашиот најубав град. Се сложувам, но делумно.

Со смртта на татко ми научив работи кои не сакав да ги научам, но мораше да ги научам. За да ми бидат појасни нештата за во иднината, за после пет години од неговата смрт, кога јас ќе бидам дијагностициран со канцер. Животни приказни има многу. Секој има по една. Ова е само еден дел од мојот живот; за жал, една тажна.

Дали некогаш болката за загубената личност поминува? Дали времето ја лекува раната што се отворила по загубата на родител? Дали некогаш ќе се намали потребата што ја чувствуваш барем само уште еднаш да му го слушнеш гласот?

Затоа што сакам да учам од нивните манири можеби, нивниот став кон животот можеби или од таа една карактеристика што кај нив како луѓе за мене е инспиративна.

„Дали некој ја има прераскажано лектирата ‘Девојките на Марко’, a ‘Бегалка’, а ‘Злосторство и казна’“ – родителите креирале сопствени групи на социјалните мрежи каде бараат прераскажани лектири за нивните деца, а наидоа на осуда кај голем број луѓе, но и наставници.

Музиката е движечка сила на луѓето, таа смирува, предизвикува убави мисли, нè врзува со спомени од минатото, детството, понекогаш некоја песна може да нè врати во некој момент и буквално да ни предизвика чувство дека повторно го преживуваме тој момент.

Ах, колку многу ми недостига времето кога си игравме доктори/ки и медицински сестри, кога лижевме лижавчиња во форма на цуцла, си се бањавме само со Косили шампонче, а најголем проблем ни беше кога видео рекордерот ќе ни ја изџвака ленатата...

Не се вели вришли, туку виршли, и не летаме со хилихоптер туку со хеликоптер... Кои се најчестите грешки што ги правиме во изговорот и во пишувањето, заради кои делуваме неписмено?

Дали некогаш ви доаѓа преку глава од сè? Од материјални трошоци за кои платата не е ниту далеку од доволна. Од бесконечни здравствени состојби и прегледи. Од професионална рутина и монотонија...

Се правам на 3 ипол – порано кога ќе фатев некого среде лага се докажував до изнемоштеност, а сега само на овие луѓе им ставам епитет патолошки лажговци и во иднина сè што кажуваат го прифаќам со доза на резерва. Ги бришам броевите од телефонски именик на луѓе кои се исфрустрирани и едвај чекаат да почнат кавга.

Каква промена, какво уживање. Се договоривме три другарки да излеземе од Скопје...

Слушај, Мајко! Твоите деца не се само твои деца. И на твојот сопруг се исто така. Твојата куќа не е само твоја куќа. И на твојот сопруг е исто така.