Се сеќавате ли колку ни беше поедноставно детството? Немавме мобилни телефони со интернет и социјални мрежи, но мора да признаете дека лудо се забавуваме и со фиксните телефони. Нешто што денешните деца не можат да го сфатат.

Вработените отишле на забавата, гневни затоа што треба сами да платат за сѐ, со парите што не им биле културно побарани, туку изнудени на најнечовечен можен начин, и наместо да ја поминат вечерта со по една пијачка сите пиеле како да им е последно, изеле сѐ што можело да се изеде, за на крај газдите да станат и да си одат и да им наредат на келнерите да почнат да им наплаќаат за нарачките...

Дали знаете од каде овој град го добил своето име или ја ли имате слушнато интересната легенда за изградбата на битолскиот градски споменик, Саат-кулата? Интересен факт...

Јас се сменив! Јас се сменив кога сфатив дека ќе бидам мајка. Се сменив кога на првото ехо го слушнав чукањето на срцето на животот кој растеше во мене. Првите солзи радосници, првите насмевки, првото „Ќе имаме бебе“ кое беше онака, најреално. Уште повеќе се сменив кога првпат почувствував како ме клоцкаш. А како што се менува моето тело, како што ти повеќе растеш, толку јас повеќе се менувам и сфаќам колку ми се смени и ќе продолжи да се менува мојот живот.

Се сеќавам дека од тезгите на градскиот плоштад купувавме честитки. Оние од по 3 и 5 денари беа наменети за соучениците, а музичките за најблиските роднини...

Биолошкиот родител претпоставува дека ја заслужил љубовта на своите деца само затоа што ги донел на свет и што им дал покрив над глава, но таткото работи напорно за да ја заслужи нивната љубов. Таткото секогаш во прв план ги става своите деца, затоа што тие му значат сѐ на светот.

Знаете ли што нема да помнат децата кога ќе пораснат? Кој го донел најскапиот подарок (најскапото пакетче). Дали украсите се исти веќе трета година за ред. Дали декорацијата е усогласена со бојата...

„Јас сум среќен вечерва, а знаете ли зошто? Затоа што таа замина пред мене. Не мораше да помине низ агонијата и болката да ме погребе, да остане сама по моето заминување. Јас ќе бидам тој што ќе помине низ тоа и му благодарам на Бога за тоа. Ја сакам толку многу, што не би сакал да страда“.

„Ако јас те држам за раката и нешто ми се случи, големи се шансите да ти ја пуштам раката. Но, ти ако ме држиш за рака, знам дека што и да се случи, никогаш нема да ми ја пуштиш“.

Престанете да верувате дека социјалните мрежи ја одредуваат вашата вредност како личност.

„Во хотелот влезе човек и ме замоли да му го наполнам телефонот. Прифатив, но одеднаш го видов со полуотворено око како се ’клешти‘ и се тресе на фотелјата на...

„Дедо Мраз постои, но тој не е старец со брада и црвен костим. Тоа е само нешто што им го кажуваме на децата бидејќи се премногу мали да ја разберат...

Баба ми ги перела алиштата, видела малку сонце, па ги извадила надвор да се исушат побрзо. Цела недела помина, а сè уште ја слушам како ми зборува дека ѝ замирисале од чадот

Кога жената ќе почувствува дека не ја почитуваат како што заслужува, таа заминува, оставајќи зад себе маж исполнет со каење за пропуштената шанса.

Баба и дедо разгалуваат со прегратки, нежност, внимание, љубов, пари… Баба и дедо не кријат дека нивниот свет се врти околу вас.

Јасно и гласно ќе ви кажат дека не треба да го лулате бебето за да заспие, а потоа ќе ви предложат да купите скапи релаксатори кои ќе го прават токму она за што се создадени рацете на мајката и таткото – за лулање.

Си дозволуваш да им се лутиш на луѓето, но престануваш да им се одмаздуваш, знаејќи дека Универзумот ќе се справи со тоа многу подобро од тебе...

Се сеќавате ли на друштвените игри што ги игравме како деца? Колку од вас сѐ уште ги помнат правилата за играта: „Не лути се човеку“? Ги играте ли сѐ уште со своите деца?