„Татко ми беше екстремно амбициозен и вреден човек, но растен во време кога не било доволно да си музичар, па морал да биде и нешто „повеќе“. Но, остана композитор до крајот на животот - неговите безвременски музики кои ќе останат долго по неговата смрт“, вели Дуке, синот на Тодор Бојаџиев, во интервју за CRNOBELO.com.