Коста Петров: „Кога се сакаш себеси, кога ќе научиш да си простиш себеси, кога ги прифаќаш сите свои верзии - тогаш почнуваш вистински да живееш“

Детали

вторник, 31 октомври 2023

„Детето во мене никогаш не беше проблемот. Проблемот беше товарот што детето го носело со себе. Товар кој низ годините стануваше сè потежок. Всушност кога започнав да ја пишувам книгата, идејата ми беше конечно да го оставам детето на страна и да продолжам да чекорам сам, но пишувајќи сфатив дека детето никогаш не бил проблемот, туку товарот“, раскажува Коста Петров за CRNOBELO.com.

На многумина Коста Петров им е познат како претприемач докажан во светски рамки, но и како мотивациски говорник и автор на пет книги кои во Македонија се имаат продадено во над 50.000 примероци.

Неодамна, Коста ја промовираше шестата книга „Сè што би сакал да знаев порано“, но и својата прва сликовница за деца „ЈАС и ТИ: Како ЈАС стана суперхерој“.

Во продолжение следува разговор со Коста кој за CRNOBELO открива колку е важно човекот да се поврзе со детето во себе, да се ослободи од товарот на минатото и да се живее во сегашниот миг:

Коста неодамна ја промовираше твојата шеста книга „Сè што би сакал да знаев порано“, но и првпат издаде детска сликовница „ЈАС и ТИ: Како ЈАС стана суперхерој“ во издание на „Издавачки центар ТРИ“. Какво е чувството кога напишаното и приказната ја ослободуваш од себе и им ја препушташ на читателите? Се чувствуваш ли полесно?

Ослободувањето се случува за време на пишувањето. Целиот процес на пишување на оваа книга особено, беше еден разговор сам со себе за сите мои верувања, за сите научени лекции, за сите трауми, но и убави работи што ми се случиле.

Пишувањето на оваа книга беше и одврзување од одредени ситуации во минатото, ставање на точка, односно затворање на кругот. Предолго живеев во минатото. Со ставањето на последната точка во книгата, всушност и во глава си ставив точка на тој Коста што живееше со една нога во минатото, а со другата свртен кон иднината, но никогаш фокусиран на сегашноста.

Одлучив дека треба да уживам во овој момент сега и конечно да прифатам дека среќата е навистина во малите нешта. Како автор, моментот кога ја ставам последната точка прифаќам и дека оваа книга веќе не е моја. Сега им припаѓа на читателите.

Велиш дека најважните разговори во нашите животи се оние што ги водиме со детето во себе. Колку тие разговори ти имаат помогнато да се ослободиш од товарот на животот, од грешките, од некогаш донесените одлуки…?

Целиот концепт на детето во нас ми беше многу непознат, односно не верував премногу дека нешто што ни се случило во детството може да има ефект врз сето она што го правиме во животот.

Како некој што отсекогаш верувал дека сè во животот е наша одговорност, не сакав да прифатам дека некои моменти од минатото толку многу може да ја дефинираат мојата сегашност. Но, во одреден момент од животот, особено овие година и пол, често размислував зошто ги правам работите што ги правам, дали за себе, дали за другите, за кого?

И одговорот си дојде тогаш кога требаше да дојде, како и сè во нашите животи. Сфатив дека детето во мене, цел живот мечтае да биде прифатено, сакано од другите и сè што сум правел сум правел да им докажам на другите дека можам и повеќето од работите што сум ги правел, сум ги правел за другите, не за себе.

И во еден момент сфатив дека не можам веќе да продолжам да живеам така. Одлучив да бидам добар кон себе и да се фокусирам на себе и сфатив дека ако не можеш да бидеш добар кон себе, не можеш да бидеш добар кон никого.

Какви препреки ти приредуваше внатрешното дете за да те одвлече од она тука и сега?

Детето во мене никогаш не беше проблемот. Проблемот беше товарот што детето го носело со себе. Товар кој низ годините стануваше сè потежок.

Всушност, кога започнав да ја пишувам книгата, идејата ми беше конечно да го оставам детето на страна и да продолжам да чекорам сам, но пишувајќи сфатив дека детето никогаш не бил проблемот туку товарот.

Одлучив да го оставиме товарот на страна и да продолжиме заедно да чекориме низ сè што ќе ни приреди животот.

Сега кога почна да се ослободуваш од стегите на минатото на кој начин гледаш на животот? Што сè носи живот во сегашен миг?

Па, се учам секојдневно да живеам во сегашноста. Јас речиси цел живот сонував. Имав некакви цели и голем дел од тие цели ми се остварија, но кога се остварија сакав нешто ново, некоја поголема цел.

Секогаш мораше да биде нешто подобро, нешто поголемо. Среќен сум за сè што сум постигнал, но животот не e да го живееш од цел до цел. Животот треба да го живееш сега во овој момент.

Се радувам на иднината, благодарен сум на минатото, но најсреќен сум сега, за сегашниот миг.

Продолжува на следната страница...