Џована Антонели, или како што сите ја паметиме – Жаде, ја одигра улогата на својот живот во 2001-ва година...

Понекогаш знаеше да ме фати страв дека ќе отидат во некоја крајност. Тоа посебно се случуваше за време на паничните напади кои ги преживував и не сум знаела на кого е најдобро да се обратам - на мама, тато, цимерката, баба ми, дечкото, психотерапевтот или да почнам да се клукам со апчиња за смирување, да спијам по цел ден или да пијам неограничени количини на алкохол.

Си бил еден човек кој имал четири сина. Сакал неговите синови да научат да не носат избрзани одлуки.

„Отсекогаш сум сакал да знам дали сум способен да сакам така како што сакаш ти.“ - рекол ученикот на својот Хинду учител.

Децата пораснати во '90-тите поминаа низ огромна револуција - од времето кога компјутерите и телефоните не беа секојдневност, кога на телевизија имаше само неколку канали и кога времето ни беше пополнето со измислени игри, до огромни промени во технологијата за кои и тоа како ни требаше време да се прилагодиме. 

Без никаков помпезен вовед веднаш преминувам на изјавата која ја слушнав пред...

Колку пати во животот сте ги слушнале родителите да ве караат за оценки? Веројатно не се бројат на прсти...

Понеделник, 8 часот, некое тмурно понеделничко расположение, на таблата стои наслов „Теорија на хаосот“, а во моите мисли поголем хаос од оној кој се случува во презентацијата.

Незнам што е, но постои нешто во нашево општество што ги тера жените да се сомневаат во самите себе и за тоа колку се способни самите да се грижат за себе. Не зборувам за грижење само во финанска смисла туку и во смисла на емотивна исполнетост. 

Некои велат дека треба перманентно да бидете незадоволни со тоа што го имате и дека секогаш треба да сакате и да целите кон повеќе.

Дали се слушате себеси? Ова не е во насока тврдоглаво да терате инает на она што и од авион се гледа дека е правилно, праведно и рационално, туку на внатрешните гласови кои ги потиснувате и ги замолчувате.

Пред некоја недела си муабевме со колешките за сите стандардни и вообичаени теми...

Не знам како е да бидеш родител, но верувам дека е комплицирано, комплексно, одговорно, страшно... исто така, верувам дека секој родител го дава најдоброто од себе. мислејќи дека тој знае најдобро во тој одреден момент...

Луѓето зборуваат, луѓето зборуваат многу. Најчесто работи кои не се вистина, но луѓето зборуваат, без престан, секојдневно.

Во животот запознавате и ќе сретнете многу типови на луѓе, но ретко кој ќе ве напне онолку колку скржавиот тип. Тој е оној што се препира дека му должите 5 денари...

Децата се како огледало на вашиот брак. Доколку имате среќен, квалитетен и хармоничен брак многу...

Можам да ја почувствувам твојата болка, да ја спознаам твојата тага, ти се чита од очите, ти ги гледам солзите со кои плачеш однатре, заглавен си во сенките на сопственото постоење. Кревка душо, доста плачеш, доста ги создаваш тие дождови кои се причина за твоето тмурно небо...

„Дедо ајде раскажи ми уште една приказна, не сум јас крива што толку не ми се спие”. Рече мојата темпераментна внука, додека се обидував да воспоставам контрола и да ја натерам да спие...