И кога имате над 50 години не запирајте - животот допрва почнува

Во минатото жените на таа возраст плетеле чорапи и полека почнувале да одат на гробишта, а денес создаваат историја и ја бараат вистинската љубов...

i-koga-imate-nad-50-godini-ne-zapirajte-zhivotot-doprva-pochnuva-01.jpg

Жените кои денес имаат над 50 години се транзициска генерација, генерација меѓу старите и новите норми.

Сè уште не е јасно што треба да се прави со нас, но процесот е започнат.

Почна да се формира „пазар на понуда“, рекламирањето станува позначајно, парите ја губат својата вредност, а тренинзите за личен раст не нè учат како да ги „заведуваме“ партнерите, туку како да ги „вклопиме“ покрај себе.

Во овој процес ме фасцинираат три работи.

Веќе не се расправаме со нашите тинејџери, бидејќи децата што до вчера беа во своите „луди години“, пораснаа, па не „војуваат“ со нас.

Нашите глави и души се преокупирани со нови работи - исто како и нашите деца, го бараме она што досега не сме го имале во животот.

Живееме во некоја паралелна реалност, а прашањето „каде ни исчезна детството“ веќе не е актуелно, бидејќи детството како да е повторно тука, го гледаме пред нас, и уживаме да го преживееме вторпат, овој пат побезгрижно.

i-koga-imate-nad-50-godini-ne-zapirajte-zhivotot-doprva-pochnuva-03.jpg

Стандардите за убавина се менуваат.

Жените кои носат XXL облека шетаат на модните писти, во тренд се широки и лесни ткаенини, штиклите се резервирани за мазохистите, а самосвесноста се цени исто како што во младоста се ценеа цврстите гради.

Среќата созрева. Денес никој не верува во насмеани 20-годишни љубовници, прва луда заработувачка, ниту, пак, во рани бракови.

„Целиот живот го имаш пред тебе“, ѝ велам на 40-годишна жена, скршена од болка по тежок развод.

И таа ми верува мене, а не на својата мајка, која ѝ кука „кому му требаш сега?“ и ја обресхрабрува.

i-koga-imate-nad-50-godini-ne-zapirajte-zhivotot-doprva-pochnuva-02.jpg

Што се однесува до вечниот живот, сè уште не е јасно дали ќе го добиеме, но кој знае, можеби истите тие тинејџери што нè излудуваа до „вчера“, еден ден ќе измешаат неколку различни капки во епрувета и ќе ни сервираат уште 20-30 години живот на чинија.

Тоа што сакам да го кажам е дека треба да одите на прошетки, а не само да седите на каучот со книга, бидејќи колку е подолг животот, толку е поголема одговорноста за неговиот квалитет. Од вас зависи.

Извор

Би можело да ве интересира:

„Ноќта кога почина мајка ми сфатив што е вистинска љубов - ми покажа татко ми со кого беше 55 години... „Јас сум среќен вечерва, а знаете ли зошто? Затоа што таа замина пред мене. ...
Емотивно писмо до сите што ги загубиле родителите: „Зборувајте за оние што заминале, така тие ќе жив... Во првите денови по загубата, се чини дека солзите никогаш нема да преисушат, а ...
Лила за CRNOBELO лексикон: „Сакав да студирам медицина, се гледав себеси како хирург“ „Немам комплекс, а баш би сакала да имам некој комплекс на море“ - Лила Филиповс...
16 години непребол од смртта на Тоше Проески: „Денес повеќе би сакал да ти дојдам на концерт, намест... „И 16 години по смртта, Тоше е непребол. Ме лазат морници кога шетам низ Крушево...
Тијана Дапчевиќ за CRNOBELO лексикон: „Му скршив заб на девојче во петто одделение“ „Kога сум била во градинка, на 4-5 години, сум зела вазна со вода, сум се полила...
Спомен што секогаш ми измамува насмевка: Тоше и Дејан Лилиќ правеа склекови, а јас ги фотографирав Моите спомени поврзани со Тоше никогаш не се тажни. Напротив, ми измамуваат насм...

Најчитани неделава

sonovnik-sidebar.jpg