Ивона Зотевска: „Дијагнозата мултипла склероза на 36 години ми беше шок, но децата ми се инспирација за да бидам позитивна“

Детали

вторник, 22 март 2022

„Што се промени поради болеста мултипла склероза? Сè се смени, енергијата ми се намали за 90%, сè уште не можам да се препознаам. Има и лоши и добри денови, но гледам обврските да си ги завршам во добрите, да се посветам на децата, тие ми се мотивација. Не постои познат лек за МС. Третманите се обидуваат да ги повратат функциите по нападот, да спречат нов напад и да спречат попреченост“, вели Ивона Зотевска (38) од Скопје за CRNOBELO.com, која храбро говори јавно за да ја поткрене свеста за оваа болест.

Ивона Зотевска (38) од Скопје, сопруга и мајка на две деца, Максим (10) и Лана (6) на 36 години добила дијагноза мултипла склероза, иако првиот напад го доживеала многу порано.

Моментално е невработена, но хоби ѝ е во слободно време да се опушта со рачна изработка на аксесоари за деца, возрасни и домашни миленци (приврзоци, алки, шнолички, пеперутка машни и сл.).

Отворено говори за болеста мултипла склероза за да ја поткрене јавната свест на оваа тема.

Мултипла склероза (МС) е хронична, прогресивна, имунолошки посредувана, инфламаторна и дегенеративна болест на централниот нервен систем. Настанува кога имуниот систем ја напаѓа обвивката на нервните клетки (миелин) во мозокот, 'рбетниот мозок и оптичките нерви, предивикувајќи инфламација и последователна дегенерација, кое води до прекин на невротрансмисијата.

Се смета за хомогена болест, но нејзиниот тек и симптоми варираат, вклучувајќи мускулна слабост, замор, потешкотии со видот...

За CRNOBELO.com Ивона ја споделува својата приказна:

Какви симптоми имаше? Што те натера да појдеш на доктор?

Мојата „МС приказна“ почна пред околу 11 години кога почувствував трнење на левата нога.

Нормално по бројни испитувања, пулсна терапија, сомневање за демијализирачка болест (мултипла склероза), јас продолжив со животот без никаков симптом, без никакво влошување. Комплетно заборавив на таа епизода од мојот живот.

Следната епизода се случи во април 2020 (во време на ковид-19). Повторно имав трнење на нозете кое се прошири кон цело тело, движењето стана тешко, болно, па повторно се најдов на клиниката за неврологија и веќе знаев, нема сомневање, тоа е, се врати.

На колку години ја доби дијагнозата и што почувствува кога слушна дијагноза мултипла склероза?

Како што кажав предходно, дефинитивната дијагноза ја добив 2020-та година на 36 години.

Шок за сите, најмногу за мене, за моето семејство, моите родители (мојата најголема поддршка).

Знаев многу добро што е мултипла склероза, отсекогаш ме интересирала медицината, но за мојата околина сигурно беше непознато или првпат го слушнаа кога им соопштив јас.

Долови ни што значи дијагнозата мултипла склероза... Колку луѓе во Македонија се соочуваат со оваа болест? Познаваш ли такви?

МС или мултипла склероза е хронична автоимуна болест, односно воспаление на миелинска (масна) обвивка на ‘рбетниот мозок.

Денес, во однос на периодот од пред 10,15 години има многу литераратура достапна за сите што сакаат да се едуцираат, за подобро да нè разберат. Иако секој е случај за себе, сите сме со различни симптоми, затоа и се нарекува снегулка болест - секоја е различна.

Не постои познат лек за МС. Третманите се обидуваат да ги повратат функциите по нападот, да спречат нов напад и да спречат попреченост.

Лековите за МС може да имаат негативни ефекти или да бидат слабо толерирани и затоа многу пациенти користат алтернативни третмани. Тешко е да се даде прогноза за текот, таа зависи од подвидот на болеста, поединечните карактеристики на болеста на пациентот, почетните симптоми, степенот на попреченост која ја има пациентот како што минува времето.

Во Мaкедонија мислам дека бројот е околу 1.200 дијагностицирани. Постои и здружение „Националното здружение за помош и поддршка на лицата со мултипла склероза“.

Колку поддршката од најблиските ти помогна со справување со шокот од дијагнозата?

Од семејството имам најголема поддршка, сопругот, децата (кои се премногу мали за што било да сфатат), родителите и брат ми, па и сите блиски пријатели и роднини. Но, и покрај сè, треба време, трпение и верба.

Како реагираа најблиските?

На почетокот беше многу чудно, тивко, сите бевме неми, јас особено, но почнавме да зборуваме на темата и да решаваме што понатаму заеднички.

Најголемата поддршка ја имам од моите родители, брат ми, сопругот и децата.

Продолжува на следната страна...