Неколку дечиња го победија ракот, неколку млади осовија награди на разни натпревари ширум светот, студентите по медицина се вклучија во борбата против ковид-19, а многу луѓе ја покажаа нивната хуманост.

Девојка под 60 kg ѝ се жали на другарката која е многу покрупна од неа и има уште половина од нејзината килажа налепена на нејзиното тело после породувањето...

Повремено кога шетам низ Градскиот Парк во Скопје, ќе го почувствувам мирисот на прегорен шеќер од тазе шеќерната волна кој веднаш ме враќа во детството.

„Досадно ми е, сè ми е досадно“, имав навика да кажам порано додека моите ми велеа „и вие младите барате преку леб погача“. Убаво рекле постарите, ќе дојде момент кога ќе сфатиш колку многу си ги земал нештата „здраво за готово“...

1000 луѓе, 1000 чуда. Каде ако не на работа ќе слушнеш толку многу шареноликости, нешто паметно, нешто глупаво. Нешто што ќе те насмее, нешто што ќе те изнервира. Група колеги коментираа за зголемената тежина на една од колешките. Тогаш се слушна гласот на едниот колега...

Пред 2 години имав текст во којшто ги објаснувам сите мали богатства на моето детство, почнувајќи од тетрисот, ламбада сукњичката, до гумата со мирис на јаготка и стегачот во боите на виножитото...

„Се случувало на прослава, да ме погледнат толку остро, како да сум украла нешто, па дури и вина сум почувствувала.“- открива 27-годишната Ана, на која собирањето декоративни салфетки ѝ е пасија веќе 20 години.

Мораш да научиш дропки! Мораш да научиш тангенс и котангенс! Мораш да научиш разложување на квадратен трином на линеарни множители! - Ама зошто морам? – ќе прашав со моето несигурно гласче, типично за учениче во пубертет...

Имам колешка која е апсолутно прекрасна. Паметна е, вредна, секогаш насмеана и пријатна. Таа е трн во окото на сите останати. Иако не им направила ништо на другите, кога ги одминува, откако културно ги отпоздравила...

Еден ден разбојници му го киднапирале 5-годишниот син на еден човек и го запалиле целото село во кое живеел.

За време на епидемијава, ретко си земам за слобода да седнам да испијам кафе во кафуле или да јадам во ресторан. Едноставно, не ми е природно и пријатно.

Ме прими во неговата докторска ординација на консултација. За првпат во животот ми играше капакот на десното око од стрес...

Вторник, 16-ти октомври 2007 година, 9 часот наутро добив повик од другарка која плачејќи ми рече „Тоше загинал во сообраќајна несреќа”. Не сакав да верувам. Го вклучив радиото и слушнав негова песна, ја сменив станицата мислејќи дека случајно така се погоди, но повторно негова песна. Ми се пресекоа нозете, рацете ми трнеа и почнав да треперам, исто како и во овој момент додека пишувам.

Секогаш, одново и со истата доза на жал, констатирам дека од нас луѓе едноставно не бидува. Сакаме ред, сакаме дисциплина, сакаме напредно и успешно општество, а никој од луѓето не сака да се вклопи во вакво општество, да се интегрира во него...

Престани кога стоиш пред огледалото да го истакнуваш само тоа што не ти се допаѓа. Престани да зборуваш само лошо за луѓето, особено кога не се присутни. Престани да се жалиш. Престани константно да размислуваш за она што го немаш...

…Aма вие си знаете. Односно, не знаете. Па затоа сте постојано заглавени во тој магичен круг на празноглави убавици чии теми на интерес не одат подалеку од оние поврзани со надворешниот изглед. Мислам дали е можно да не те интересира...

И не постои совршенство, престани да се нервираш... Размисли искрено, не си ниту ти совршена, имаш мал куп мани, на кои тој не пререкува.

Збунета и безнадежна бабичка влегла во скопска продавница да бара услуга бидејќи на нотар не ѝ ја завршиле - млад дечко ѝ помогнал, а таа му укажала на важна, животна лекција - Дарко од Скопје ни сподели секојдневна случка која отвора очи.