„Ги продадовте нивите за да купите станче во Скопје“ – е па јас не сум од тие и го сакам мојот мал град!

Колку пати сум го слушнал ова – ги продадовте нивите, ги фрливте опинците од селото и дојдовте во големиот град? Дури и да е така, во што е проблемот? Дали сте помислиле колку малку можности нудат останатите, помали градови во споредба со Скопје? Зошто да ги обвинуваме луѓето кои се во потрага по парче леб? На крајот од денот, можеби е сепак прашање на избор – некој сака да живее во поголем град.

gi-prodadovte-nivite-za-da-kupite-stanche-vo-skopje-e-pa-jas-ne-sum-od-tie-i-go-sakam-mojot-mal-grad-01.jpg

Јас од друга страна, го обожавам мојот мал град. Тука сум роден, тука сум израснат и освен четирите години додека студирав во Скопје, останатите 30 ги имам поминато тука. И се надевам дека тука ќе останам до крајот на животот.

Дали е идеално? Секако дека не е. Мојот мал град во источниот дел на Македонија како и многу други на оваа страна е практично заборавен од државата.

Бидејќи Скопје е епицентарот, таму најмногу се вложува и можностите се поголеми. Но, јас успеав да изградам мал бизнис од почеток и не би го менувал животот во малиот град за ништо.

Тука се сите мои пријатели и роднини. Кога и да ми треба помош околу нешто, секогаш се наоѓа човек. И во добро и во зло, сите се тука. Можам да најдам мајстор за сенешто, во секое време, дури и во недела навечер. Ги знам сите и сите ме познаваат мене и не гледам ништо лошо во тоа.

Животот во мал град си има многу предности. Не плаќам паркинг. Немам потреба да го палам автомобилот, речиси секаде стигнувам пешки. Загадувањето не е толку големо.

Поблиску сум до природата, до шуми, реки и полиња. Го имам мојот огромен двор кој со задоволство си го уредувам, додека во Скопје се задушував во мал стан додека студирав.

Ми се допаѓа нашиот мирен начин на живот и луѓето се генерално посрдечни и порасположени, можеби затоа што се знаеме секој со секого. Никаде не се брзаме. Не знам што значи сообраќаен метеж. Не знам како е да се заглави „во гужви“ после работа. Нема огромни редици пред шалтерите, нема караници.

За некои ваквиот живот е досаден, за мене е спокоен и мирен, а мирот нема цена. Кога само малку би се посветило внимание на овие градови и би се вложувало во нив, верувајте дека никој не би сакал да си замине од градот во којшто израснал.

Содржината и ставовите изразени во авторските текстови и колумни претставуваат лични ставови на авторот и не мора нужно да ги одразуваат ставовите на редакцијата на порталот CRNOBELO.com

©CRNOBELO.com Забрането преземање и копирање. Крадењето на авторски текстови е казниво со закон.

(О)Милена | Црнобело 

Би можело да ве интересира:

Емотивно писмо до сите што ги загубиле родителите: „Зборувајте за оние што заминале, така тие ќе жив... Во првите денови по загубата, се чини дека солзите никогаш нема да преисушат, а ...
„Златно море, ти во Дојран ќе одиш“ – ми се гади од бесчувствителните коментари на луѓето Да се разбереме – немам ништо против луѓето што одат на море и немам намера да к...
Mи недостига снегот во декември, мавањето со снежни топки на големите одмори и празничната еуфорија ... Се сеќавам дека од тезгите на градскиот плоштад купувавме честитки. Оние од по 3...
Таско за CRNOBELO лексикон: „Имав потенцијал за учење, но постојано се бунтував кај професорите“ „Ги излажав моите дека сум излезен во маало, а јас отидов многу подалеку, и се к...
Лила за CRNOBELO лексикон: „Сакав да студирам медицина, се гледав себеси како хирург“ „Немам комплекс, а баш би сакала да имам некој комплекс на море“ - Лила Филиповс...
Спомен што секогаш ми измамува насмевка: Тоше и Дејан Лилиќ правеа склекови, а јас ги фотографирав Моите спомени поврзани со Тоше никогаш не се тажни. Напротив, ми измамуваат насм...

Најчитани неделава

sonovnik-sidebar.jpg