Билјана Настеска порасна со 3 сестри: „И денес им земам облека, нашите деца се блиски како што бевме ние“

Дали и сега си имате некои навики од детството кои и понатаму траат и кои ги негувате?

Секако, времињата се менуваат - луѓето не толку. Тоа најмногу се забележува на семејни ручеци и други средби.

Слаѓана секогаш е во кујна, Соња ја дотерува масата, носи благо, Даниела влетува за миење садови, дружи деца во меѓувреме, бидејќи раскажува најживописно на свет, и тие не трепкаат кога ја слушаат.

Јас седам на маса и се социјализирам, дегустирам храна... од толку сестри, никако да остане обврска за мене (ха-ха).

После ручекот се пие кафе, разговараме само како што ние знаеме, Даниела за тоа време има пладневна дремка (ќе ме убие за ова ха-ха). Сите ѝ помагаме на мајка ми за средување, а потоа секој по дома.

Даниела одамна е иселена од Македонија... Колку ви падна тешко нејзиното заминување тогаш? Која од вас три најмногу го осети отсуството?

На сите ни беше тешко и празно кога замина за Јапонија. Тоа беше во 2009 година, кога доби стипендија за докторски студии на Универзитетот во Кјото. Стипендијата ја доделуваше јапонската влада.

Интересно е што кога требаше да се поднесат документите, беше на работа и ме замоли мене да ги однесам, убедена дека нема да ја добие стипендијата. И останатото е историја.

Докторатот го заврши во Јапонија, а во меѓувреме, секако дека ние трите бевме таму да ја посетиме.

За среќа, сега живее на ист континент со нас, во Англија, успешна жена научник која работи на истражувања поврзани со дијабетесот и има издадено над 25 научни трудови во многу значајни списанија од областа.

Ние, како семејство сме секогаш тука за поддршка, а отсуството се чувствува секоја ден откако реши да ја напушти Македонија.

Неодамна сите бевте заедно на куп, и тоа на Малта... Како изгледаше таа дружба со 4 сестри, плус 4 внуци, и мажите/дечковците....

Тоа беше едно феноменално патување од кое донесовме назад преубави сеќавања. А што се однесува со средбата вака наједноставно би ја опишала „’Сам дома’ се сретнува со ‘Брејдиеви’“.

Бевме 11 луѓе, сместени во апартмани во хотел, а се однесувавме баш како дома.

Децата постојано шетаа од еден до друг апартман, кај Слаѓана беше местото за средби, што е разбирливо затоа што таму ја има највкусната храна.

Постојано се пребројувавме дали сме тука кога шетавме.

Калина, Софија, Максим и Каја уживаа, ние возрасните исто така.

Идејата беше на сестра ми Даниела која требаше да патува во Кина, но во последен момент се откажа патувањето и праша која е најлесната и најтоплата дестинација за нас од Македонија да се сретнеме со неа претпразнично - изборот падна на Малта.

Уште една позитивна работа беше што сестра ми Даниела организираше сè од Англија, а со мојот сопруг Игор беа тандем за бирање локации за шетање.

Нема поубаво кога си на патување, а некој друг се грижи за сè. Бесценето!

Таму го прославивме и роденденот на мојот внук Максим, се потсетивме на сите убави моменти со нашиот татко, каква големина од човек беше, ја имавме мајка ни на камера да биде дел од сè - имавме преубави семејни моменти кои се надевам ќе ги повториме наскоро на друга дестинација.

Дали се и вашите деца блиски како вие?

Мислам дека е невозможно да биде поинаку.

Нашите деца растат заедно, спијат едни кај други, постојано сме на гости едни кај други.

Се надевам дека тоа никогаш нема да се смени. Семејните врски продолжуваат да живеат.

©CRNOBELO.com Забрането преземање и копирање. Крадењето на авторски текстови е казниво со закон.

А. Ј. | Црнобело