Билјана Настеска порасна со 3 сестри: „И денес им земам облека, нашите деца се блиски како што бевме ние“

За што се каравте најмногу како деца?

За четири девојки со изразени ставови секогаш имаше подлога за карање.

Немаше кај нас млитаво однесување, туку сериозни теми на кои сите ние имавме што да кажеме.

А се каравме и за секојдневни работи, како на пример зошто не сум ја завршила обврската што мајка ми ми ја дала, а јас се вадев на картата - најмала сум. Но, и јас знаев да реагирам за истите работи.

Во тоа време на фиксна телефонија, моравме да чекаме ред за телефонот - за тоа знаевме да се караме.

Доколку мојата сестра Соња го земеше телефонот, тоа значеше дека во следниот саат, никој нема пристап.

Моите другарки најчесто се откажуваа, па доаѓаа до врата да се договориме. Златни времиња (ха-ха).

Дали си крадевте облека една со друга?

Нема тука крадење, сè делевме додека бевме под ист покрив. Солидарноста меѓу сестри ја знаат само тие што израснале така.

И морам да нагласам дека и денес ако нешто ми треба за носење, а не ми се оди по трговски центри, не сум фан на молови, гужви и слично, тогаш сама са поканувам кај сестрите и „купувам“ од нивниот плакар.

Но, ќе споделам една случка од минатото на тема земање облека. Во тоа време отвораат бутик во Скопје, со многу фина облека, од каде што најстарата сестра имаше многу парчиња.

Не беше тоа мој стил, но пикирав една јакна која многу ми одговараше ама никако не ми даваа да ја облечам - јас имав тогаш 15 или 16 години.

И дојде денот кога се смилуваа и рекоа „Ајде, може, вечерва облечи ја“.

Јас среќна излегувам со јакната на мене, одиме во тогашна „Академија“ кај Влада, влегувам, го наоѓам друштвото ја фрлам јакната и ја заборавам.

После 1 саат нешто почнува да мириса на запалено, почнува да гори нешто и погодете што - јакната на Билјана е во пламен.

Да ја скратам приказната, вечерта не сакав дома да си отидам, отидов кај другарка ми која во мое име се јавуваше кај сестрите, па и ден денес се сеќавам телефонскиот муабет како им вика: „Билјана е многу исплашена не сака дома да си дојде, ја запали јакната“. Останатото ќе го скокнам.

Некое време потоа немав право на побарување облека...

Дали се браневте ако некој од надвор закачкаше една од сестрите?

Апсолутно. Живееме во општество каде што владее мислење дека жените се послаб пол, дека може да бидат нападнати кога било, така што сме научиле низ животот да си го чуваме грбот една на друга.

Секогаш било така, а така е и денес, без разлика што секоја од нас има свој живот.

Не дај Боже некој да сака да ни наштети, „скокаме“ сите на 3,2,1. Фамилијата на прво место, секогаш.

А колку сте блиски денес - дали возраста ве зближи или се оддалечивте?

Многу сме блиски, папочната врвка не е пресечена никогаш.

Лично ти, кога имаш проблем, кај која сестра одиш прво за совет и поддршка?

Кај сите. Пишувам во група, а кога сум многу нервозна снимам гласовни пораки, летаат скрин шотови и слично. И потоа следи АФЖ средба.

Продолжува на следната страница...