Јас и ти бевме посебни. Денес сум посебно очајна.

Јас и ти имавме убава приказна. Таа можеше да трае, да прерасне во роман, но ти одбра да ја прекинеш.

Јас и ти сонувавме за заеднички дом. Јас и ти посакувавме дом. Сега сме бездомници во сопствената кожа.

Јас и ти се сакавме. Од деца. Незрелата љубов мислев дека станала зрела. Згрешив.

Јас и ти мислевме дека можеме да го освоиме секој врв. Се додека сме еден покрај друг, со удобни патики. Сега сум на дното.

Јас и ти спиевме заедно, додека ми дишеше во вратот. Тоа беше убаво. Сега имам кошмари и не можам да заспијам.

Јас и ти љубевме страсно, безвременски, моќно. Знам дека никогаш повеќе нема да можам да љубам некого така.

Јас и ти читавме за други несреќни љубовни приказни. Сега ја пишуваме приказната за нашата несреќна љубов.

Јас и ти мечтаевме за егзотични патувања. Сега ми е страв да патувам без тебе.

Јас и ти можевме планини да преместиме. Во мојата соба ништо немам преместено и има купишта хартија и прашина.

Јас и ти бевме посебни. Денес сум посебно очајна.

Јас и ти бевме неподносливи за паровите кои постојано се караа. Сега не можам да ги поднесам паровите кои се среќни.

Јас и ти можевме да бидеме среќни, но не ни успеа.

Автор: М.К. | Црнобело