За син ми, кој нема ниту една година, а ме научи што е безусловна љубов – Ти благодарам!

Едно благодарам за син ми кој со своето постоење ме потсетува дека животот е убав...

Благодарам...

За тоа што уште немаш ниту една година, а за време на својот живот направи да ги почувствувам најсилните емоции во животот. Искрено, не можев да верувам дека јас можам некого толку безусловно да сакам.

За тоа што се будиш со насмевка на лицето и ме потсетуваш колку малку е доволно за среќа. Тебе на пример ти е доволна само една моја прегратка и тоа ме маѓепсува.

За тоа колку гласно и без прекин се смееш, како некоја мала кукла на навивање. И, се разбира, за дупчето на образот кое го имаш и ти е исто како моето (велам исто, мислам поубаво).

За тоа што личиш на мене кога си бараш внимание од луѓето. Да, да и од тие што воопшто не ги познаваш, па ќе им подвикнеш дури, па ќе им пуштиш „ишарет“ и тука никој не може да ти одолее.

За тоа што личиш на татко ти и си вистински вљубеник во спиењето. Спиење во кафеана со гласна музика? Ти го можеш тоа! Спиење на минус 5 степени во количка надвор – ти го можеш тоа.

За тоа што имаш навика така слатко да се пикаш во мене додека заспиваш и ми го даваш чувството дека само јас на светот сум ти потребна.

За тоа што ме милуваш по лицето со таква искра во очите.

За тоа што ме смееш со своите мудри тактики како да доползиш или да доодиш до некаде и да го грабнеш тоа што го сакаш.

Затоа што тоа што сè уште немаш некои способности, не значи дека ќе се откажеш (да, од оние најбаналните, грицкање плазма со едно запче – пресмешно е за гледање).

Затоа што си „скитник“ во душа, буквално ист како јас, излегуваш од вратата и веќе испушташ воздишки и звуци полни среќа и сè што гледаш по патот ти е возбуда - и небо и цвет и автомобил и дете – така се живее малечко мое, со љубов и страст кон животот.

За тоа што „ме трпиш“ кога те дотерувам во фармерки и те сликам по 101 пат, па дури и ми позираш.

За тоа што му се радуваш на татко ти толку заразно што ме потсетуваш и мене колку е добро што го имам/е во нашите животи.

За тоа што си толку мал, а толку на голема врата смени многу животи (првенствено мојот и на татко ти, но и на тетка ти и на дедо ти и на баба ти и на сите околу тебе).

И, за крај, ти благодарам што си тука, токму таков каков што си!

Кога те немаше, не знаевме дека си ни потребен, но сега без тебе не можеме животите да си ги замислиме.

©CRNOBELO.com Забрането преземање и копирање. Крадењето на авторски текстови е казниво со закон.

С. С. | Црнобело / фото: Pinterest