„Имав периоди кога имав коса, па периоди кога таа паѓаше, па пак растеше... Сè до 2011-та година, кога немав доволно прамени кои можеа да ја покријат 'голотијата' на мојата глава, па почнав да носам перика. Какви грижи ми носеше оваа состојба? За едно дете најважно е да биде среќно, безгрижно и сакано. Јас бев сè освен безгрижна и среќна, но сега се прифаќам себеси“, раскажува инспиративната и храбра Цеце Николова.