Ракометарот Филип Лазаров за родното Свети Николе: „Таму и денес со другарите од детството играм баскет“

Детали

сабота, 13 април 2024

„Нашата куќа беше во близина на кошаркарското игралиште, па додека татко ми седеше пред дуќанот со пријателите и ми дозволуваше да играм до касно навечер, мајка ми викаше од терасата за да ме прибере дома кога е време за вечера или спиење“, открива ракометарот Филип Лазаров во серијалот „За мојот роден град“ за CRNOBELO.com.

Ракометарот Филип Лазаров е роден во Свети Николе во 1985 година, а на свои 14 години си заминал од градот.

Помалиот брат на Кире Лазаров и денес често се враќа во родниот град, каде што живее неговата мајка, а вели дека тоа го прави со голема радост.

За CRNOBELO.com Филип раскажа кои се 5-те најубави нешта кои го врзуваат за Свети Николе и што го прави градот посебен во неговите очи:

„Иако многу рано излегов од Свети Николе, на 14 години, секогаш со задоволство се враќам назад, а деновите поминати таму со пријателите и другарите од детството се секогаш пријатни и убави.

Бидејќи тие пријателства се стекнати во некое друго време, се многу поцврсти и поискрени од кои било други. Со тие пријатели и денес кога сум во Свети Николе играм баскет, исто како и пред 10-15 години.

Градскиот парк - ова е еден од најубавите паркови во Македонија, барем за мене. Споен е со градскиот плоштад и тоа е делот од градот каде што се случува буквално сè.

Излегуваш и за саат време, додека пиеш кафе во некое од кафулињата, ќе го сретнеш секој што ти треба или ќе слушнеш што најново се случило во градот.

Тука има неколку убави кафулиња со пријатна атмосфера за уживање во деновите со сонце и голема прекрасна фонтана што се простира во средината на паркот.

Кошаркарското игралиште - кошарката беше моја голема љубов, па поголемиот дел од детството го поминав токму таму.

Преку улицата беше дуќанот каде што работеше мајка ми, па неретко се случуваше рано наутро да одиме заедно, таа на работа, а јас да направам утрински тренинг откако цела ноќ сум гледал некој добар NBA playoff натпревар.

Нашата куќа беше исто така во близина, па додека татко ми седеше пред дуќанот со пријателите и ми дозволуваше да играм до касно навечер, мајка ми викаше од терасата за да ме прибере дома кога е време за вечера или спиење.

Ракометното игралиште - отворено ракометно игралиште со цементирана подлога, каде што ги направив првите ракометни чекори.

Најпрвин ги гледав тренинзите кои ги водеше мојот татко, а истовремено играше заедно со мојот брат, а потоа и самиот јас таму ги направив првите тренинзи.

Новиот парк - ова е место каде што одевме кога правевме работи, а не сакавме да бидеме видени, дали тоа биле љубовни почетоци и приказни, или друштвени собиранки во касните вечерни часови.

Ѓуриште - Тоа што е Водно за Скопје, тоа е Ѓуриште за Свети Николе. На 15-тина километри од градот, на 800m надморска височина, каде светиниколчани одат во слободно време и уживаат во природните убавини.

Незаборавни се, секако, одењата таму за Први и Втори Мај, каде што цел град, впрочем одеше, и го организираше својот пикник.

Преспивавме во шатори, печевме скара, игравме фудбал и, секако, одевме на неизбежната прошетка со девојката или симпатија низ шумата до врвот на планината“.

Повеќе фотографии од Филип Лазаров и од Свети Николе на следната страница...