Ања од Скопје беше на духовно патување во Перу: „Во амазонската прашума живеев со шамани, Мачу Пикчу ме остави без зборови“

Каков ти беше првиот впечаток за земјата? Дали беше сè што очекуваше или беше поубаво (полошо) од тоа што си ги замислуваше?

Првиот поглед на Перу од небо беше преубав. Додека авионот се спушташе кон Лима, можеше да се забележи пространоста на градот во кој се испреплетуваа урбаниот живот и природата.

Оваа метропола се протега по должината на брегот на Тихиот Океан, каде имате длабок син океан од едната страна и пустински пејзаж од другата, што создава впечатлив контраст помеѓу сувата земја и раздвижениот град.

Бидејќи веднаш требаше да се сместиме во џунглата, набрзо полетавме за Пукалпа, град кој се наоѓа во амазонската дождовна шума.

Првиот погледот на амазонската прашума од авион е искуство кое влева стравопочит кон густото, бескрајно пространство со бујно зеленило и создава чувство, како целата земја да дише под вас, потсетувајќи на суровата моќ и убавина на природата.

Истовремено ве погодува и мистеријата на џунглата - нејзините длабочини изгледаат непробојни, а таа е жив организам со тајни кои останале скриени со векови.

Тоа е момент на чиста врска со планетата, каде што сфаќате колкав дел од светот останува див, нескротлив и недопрен.

Убавината е огромна и ве исполнува со длабоко чувство на почит кон овој древен, жив екосистем.

Она што беше уште поубаво од очекуваното е што оваа земја со својата силна, а така суптилна енергија, ми овозможи да обновам и изградам уште подлабока конекција и љубов кон природата и мајката земја или Пачамама (Pachamama), како што ја нарекуваат локалците.

Две недели будењето во срцето на џунглата изгледаше како зачекорување во свет каде животот се движи онака како што е и всушност предодреден.

Утра исполнети со свеж воздух и звуци на птици, миризба на најразновидни растенија, сончеви зраци кои продираат низ крошните на дрвјата и моменти на мир насекаде околу вас.

Моќта на природата дополнително исцелува и совршено ги надополнува церемониите со Ајахуаска.

И тогаш успевав со целото битие да почувствувам како навистина треба да изгледа животот и да си признаам на себе дека правата и вредностите како човечко суштество се најчесто одземени со модерниот начин на живот.

Што ти остави најсилен впечаток од местата што ги виде, а што те разочара?

Мачу Пикчу е несомнено едно од најимпресивните места кои досега ги имам посетено.

Официјалните извори говорат дека тој бил изграден во 15 век од императорот на Инките како кралски имот, астрономска опсерваторија или религиозно светилиште, иако точната цел на постоењето на овој локалитет сместен високо на Андите (2.430m н.в.), останува предмет на дебата меѓу историчарите и археолозите.

Мачу Пикчу најверојатно бил напуштен на почетокот на 16 век за време на шпанското освојување на Перу и со векови останал скриен од надворешниот свет, покриен со густа џунгла.

Дури во 1911 година бил откриен повторно од Хирам Бингам, американски историчар и истражувач, со што станал едно од новите седум светски чуда.

Локалитетот е составен од тераси, храмови, палати и канали за вода, сите изградени без употреба на малтер, каде што прецизно исечените камења се вклопуваат толку совршено што не им треба цемент.

Поради ваквиот начин на градба овој објект опстоил со векови и покрај честите земјотреси во регионот.

Некои истражувачи сугерираат дека Инките можеби не го изградиле Мачу Пикчу од нула, туку само направиле доградба врз веќе постоечки антички град оставен од многу понапредна, непозната цивилизација.

Оваа теорија е поддржана од присуството на прецизна мегалитска ѕидарија без малтер, која се разликува од типичната, многу поедноставна конструкција на Инките.

Слични техники се наоѓаат на локации во Перу како Саксајхуаман и Олантајтамбо, кои се, исто така обвиени со мистерија.

Покрај тоа, легендите на Андите зборуваат за поранешна цивилизација, веројатно народот Виракоча, за кој се верува дека поседувале напредни знаења од астрономијата и инженерството.

Мачу Пикчу е често опишанo и како спиритуално и мистично место. Се верува и дека локацијата е избрана со голема прецизност, на пресекот на две главни енергетски линии кои сочинуваат дел од космовизијата на Андите - верувањето дека одредени географски точки се енергетски моќни и поврзани со духовното царство.

Се верува дека Мачу Пикчу е изграден на таканаречен „енергетски вртлог“ каде природните и спиритуални енергии се спојуваат, правејќи го мост помеѓу световите.

Енергијата која ја почувствував тука e толку силна, а толку мирна, што овозможува речиси инстантна конекција со ова место и чувство на припадност.

Следното место кое ми остави најголем впечаток е пустинската оаза Хуакачина.

Тоа е природна лагуна опкружена со високи песочни дини и бујни палми, која создава силен контраст со златниот песочен пејзаж.

Лагуната првично била формирана од подземна вода која протекувала на површината.

Иако во последните години нивото на водата е намалено ,за нејзино одржување се користи вештачко пумпање.

Ова место личи на скриен рај во средината на пустината Атакама, што само го надополнува нејзиниот, и онака, прекрасен шарм.

Секое зајдисонце ме исполнува со радост и емоции, но гледањето на сонцето како тоне над овие дини беше навистина хипнотизирачко.

Песокот трепереше во нијанси на портокалова и розова, блескајќи нежно додека светлината бледееше во самракот.

Стоејќи во срцето на пустината, ја почувствував истата стравопочит и немоќ како кога гледав во океанот - смирена пред пространоста и мистеријата на природата.

Пустината се движи во древен ритам, непокорна пред човечката волја, додека шепотот на ветерот низ дините служи како тивок потсетник за непостојаноста на животот, минливоста и постојаните промени.

Она што можеби ме разочара тука, е тоа што ова место е премногу искомерцијализирано и претворено во туристичка атракција на адреналинско возење по дините и бордање по песокот.

И покрај тоа, убавината на дините и чувството на мир покрај оазата го направија искуството незаборавно.

Имаше ли можност да комуницираш со локалното население? Какви беа тие?

Да, имав таква можност, најмногу со локалното население од амазонската џунгла за време на ритритот.

Тие се пријателски настроени и познати по нивното топло гостопримство.

Особено децата од заедницата беа расположени за дружба, секогаш радосни, љубопитни и со илјадници прашања за нас и животот во Европа.

Тие растат со силно чувство за заедница, креативност и ценење за нивното наследство.

Шипибо жените се познати по нивните сложени рачни изработки, кои ги рефлектираат нивните длабоки духовни традиции и поврзаност со природата.

Нивните артезании (ракотворби) се карактеризираат со геометриски обрасци, инспирирани од нивните визии за време на церемониите на Ајахуаска, кои ја претставуваат енергијата и меѓусебната поврзаност со универзумот.

Со везење украсуваат ткаенини, облека и таписерии со сложени „Кене“ шари, кои имаат духовно значење и се верува дека носат лековити енергии.

Тие изработуваат и традиционален накит со мониста - ѓердани, нараквици и обетки.

Проба ли традиционална храна, некој специјалитет што го нема кај нас? Или некој пијалак специфичен за тоа поднебје?

Перу е познат по својата разновидна и вкусна кујна, комбинирајќи шпанско, африканско и азиско влијание.

Еден од најпознатите специјалитети е цевиче (ceviche) - национално јадење на Перу, направено со свежа риба или школки маринирани во сок од лимета, кромид и чили пиперки, како и специјалитети со месо од лама и морско прасе.

Од алкохолни пијалaци најпознат е Pisco Sour направен со Pisco (гроздова ракија), сок од лимета, белка од јајце и горчицa.

Ние најмногу консумиравме чај од лисја од кока (mate de coca), кој најмногу се пие во регионот на Андите, поради неговите природни лековити својства и културното значење.

Поради областите со голема надморска височина (Куско се наоѓа на 3.399m н.в) се јавува висинска болест (altitude sickness), а овие лисја содржат природни алкалоиди кои помагаат да се зголеми апсорпцијата на кислород, што го прави идеален лек за патниците во овие области.

Тие обезбедуваат нежен енергетски поттик, го намалуваат заморот, ја подобруваат циркулацијата и го поддржуваат варењето.

Овој чај е познат и по својата способност да ги ублажува главоболките и мачнините, што го прави популарен лек за разни помали заболувања.

Освен во форма на чај, истиот ефект се добива и со џвакање на овие кока лисја.

Раскажи ми една анегдота по која секогаш ќе го памтиш патувањето...

Веднаш по слетувањето во Пукалпа сфатив дека мојот багаж е загубен.

Веројатно ова е најголемиот кошмар што може да се случи при патување со авион, и да - ми се случи мене.

Пакувањето за ова патување беше најстресниот дел од подготовките, бидејќи во еден куфер требаше да спакувам сè што би ми било потребно за 30 дена.

Потсетувам дека во џунгла нема струја и околу многу нешта беше потребна импровизација.

Иако во Перу е сега официјално лето, сепак дел од местата кои ги посетувавме се наоѓаат на голема надморска височина (и над 3.800m), што значи ниска температура, слоевита облека и пакување за 4 годишни времиња.

Помислата дека мојот многу промислен и уредно спакуван куфер може да остане загубен, ми создаде мало чувство на непријатност, но на крајот приказната заврши со среќен крај.

Продолжува на следната страница...