Како да препознаете личност која растела во токсично семејство?
Децата кои биле критикувани додека растеле, имаат ниска самодоверба кога ќе станат возрасни. Тие сметаат дека се глупави, дека не се вредни, дека не заслужуваат ништо...
Начинот на кој родителите нè воспитувале и се однесувале со децата, во најголема мера влијае во какви личности ќе израснат. Ако како дете сте биле окружени со љубов, среќа и насмевки, ќе пораснете во личност полна со емпатија, која ќе сака да шири љубов.
Но, ако постојано ве прекорувале, правеле да се сомневате со себе, тогаш истото однесување ќе го имате и кога ќе созреете.
Знаете ли кои се карактеристиките на луѓето кои растеле во токсично семејство?
Тешко им е сами да решаваат за себе
Некои родители ги донесуваат сите одлуки за своето дете. Тоа го прават или за да покажат авторитет или, пак, за да го заштитат, но во секој случај, делуваат негативно на неговиот развој.
Ако детето постојано слуша „Остави, јас ќе го направам тоа“ или „За ништо не те бива, остави ме мене да завршам“, тогаш добива впечаток дека не е доволно добро.
Дури и наједноставните одлуки не може да го донесе само, ни додека е дете, но и кога ќе порасне и кога ќе стане независно.
Тешко комуницираат и не им веруваат на другите
Ако некој расте во тензична атмосфера, каде што секој секого манипулира, лаже, контролира, тогаш тој/таа преживува психичко насилство.
Ваквото однесување влијае негативно на личноста. Па, ако детето немало поддршка и љубов додека растело, тогаш не верува во искрените намери, чувства и љубов кога ќе порасне.
Напротив, покажува сомнеж кон сите, тешко му е да се врзе и да ги искаже своите чувства.
Се критикуваат самите себеси
Децата кои биле критикувани додека растеле, имаат ниска самодоверба кога ќе станат возрасни.
Тие сметаат дека се глупави, дека не се вредни, дека не заслужуваат ништо.
Не веруваат во себе, се сомневаат во секоја одлука и за себе мислат дека се полоши од другите, па поради тоа страдаат и често се осамени.
Секогаш се чувствуваат како беспомошни деца
Токсичните родители често одбиваат да прифатат дека нивното дете пораснало и дека треба да го третираат како возрасна личност.
Дури и кога веќе не е дете, со личноста се однесуваат како да е беспомошна, сакаат да ја контролираат и да командуваат со неа.
Чувството на беспомошност останува да ги следи целиот живот.