Зграпчи го животот...

Мојот пријател отвори една од кутиите кои и припаѓаа на неговата жена. Извади една ќеса завиткана во хартија и рече:

zgrapci-go-zivotot

- Ова не е било што, ова е нешто посебно. Ја одвитка кесата од хартијата и длабоко се загледа во прекрасниот фустан од свила кој беше во неа.
- Таа го купи фустанот, кога прв пат бевме во Њујорк пред осум години. Никогаш не го употреби. Го чуваше за некој „посебен момент. Јас мислам дека сега е погоден момент за тоа.

Се доближи до креветот и го остави фустанот покрај другата гардероба, што ќе ја има таа на погребот. Неговата жена почина. Се сврте кон мене и ми рече:

- Не чувај никогаш ништо за некој посебен момент. Секој момент во животот е посебно значаен.

Сè уште мислам на неговите зборови...тие го променија мојот живот.

  • ЈАС читам повеќе, чистам помалку.
  • Седам на тераса и уживам во пејзажот, и не ми сметаат лисјата во дворот. 
  • Поминувам повеќе време со најблиските, отколку на работа. Сфатив дека животот е всушност една целина исполнета со задоволства, а не курс за преживување.
  • Јас не чувам повеќе ништо. 
  • Ги употребувам моите кристални чаши секој ден. 
  • Ако сакам го облекувам моето ново одело кога одам во супермаркет. 
  • Не го чувам мојот најдобар парфем за специјални излегувања. Фразите „еден ден“ или „некој од следниве денои“ речиси изчезнаа од мојот речник. Ако е нешто вредно да се види, работи или слушне, тогаш јас сакам тоа да го видам, работам или слушнам. 


Сега не сум сигурен што би направила жената на мојот пријател, да знаела дека нема да биде овде утре. Мислам дека таа би била повеќе во контакт со нејзината фамилија, со нејзините најблиски пријатели. Можеби би им се јавила на своите стари пријатели и би ги замолила за прошка за некои недоразбирања, и би се помирила со нив. Верувам дека би отишла да јаде во кинески ресторан, тоа беше нејзината најомилена храна.

Ми пречи кога не би им се јавил на пријателите, на кои „еден ден“ би планирал да им се јавам. Ми пречи и ме растажува кога не би им кажал на моите родители, пријатели дека ги сакам со сето срце.

Сега се трудам да не задоцнам, и секој ден си кажувам на себе си дека секој ден може да биде последниот ден од мојот живот.

Секој ден е посебен...

Би можело да ве интересира:

Кога сакам да не се нервирам, си велам „Ало, не е на татко ти“ Кога ќе видам како некој корне цвеќе од жардиниерата кај мостот „Гоце Делчев“ ил...
Лила за CRNOBELO лексикон: „Сакав да студирам медицина, се гледав себеси како хирург“ „Немам комплекс, а баш би сакала да имам некој комплекс на море“ - Лила Филиповс...
Емотивно писмо до сите што ги загубиле родителите: „Зборувајте за оние што заминале, така тие ќе жив... Во првите денови по загубата, се чини дека солзите никогаш нема да преисушат, а ...
„Ноќта кога почина мајка ми сфатив што е вистинска љубов - ми покажа татко ми со кого беше 55 години... „Јас сум среќен вечерва, а знаете ли зошто? Затоа што таа замина пред мене. ...
Таско за CRNOBELO лексикон: „Имав потенцијал за учење, но постојано се бунтував кај професорите“ „Ги излажав моите дека сум излезен во маало, а јас отидов многу подалеку, и се к...
„Златно море, ти во Дојран ќе одиш“ – ми се гади од бесчувствителните коментари на луѓето Да се разбереме – немам ништо против луѓето што одат на море и немам намера да к...

Најчитани неделава

sonovnik-sidebar.jpg