Марија Шерифовиќ за CRNOBELO: „Сите мајки за своите деца велат дека се најмили, ама мојот син е љубов“

Детали

четврток, 31 октомври 2024

„Откако станав мајка веќе немам време да се релаксирам, сфатив дека ова е хаос и дека веќе никогаш нема да бидам одморена. Но, кога ќе го видам, па кога ќе ми се „искези“, можам да се измочам во гаќи од среќа“, вели Марија Шерифовиќ во интервју за CRNOBELO.com.

Една од најголемите балкански музички ѕвезди, Марија Шерифовиќ, на 2 ноември ќе одржи голем концерт во арената „Борис Трајковски“.

Неколку дена пред својот настап, победничката на Евросонг од 2007 година, дојде во Скопје и се сретна со македонските новинари.

Иако рече дека самата на себе си ветила дека нема да раскажува многу за својот син Марио и нема да одговара на прашања за него, откако заврши прес конференцијата и седнавме настрана за да направиме интервју за CRNOBELO.com, таа сепак во еден момент го извади телефонот за да ми покаже неколку негови фотки.

„Мора да ти го покажам да го видиш каков е. Види какви зелени очи има. Тој е совршен, пресовршен“, рече Марија со голема љубов и нежност во гласот.

Низ разговорот сфатив дека мајчинството навистина ја променило, дека малку и ја омекнало, бидејќи ова е моја трета средба со неа, а таа првпат како да немаше гард затоа што разговара со новинар.

А во интервјуто зборувавме за сè - песните на кои „откачува“ во кафеана, животните одлуки за коишто жали, за „Ѕвездите на Гранд“, но и за мајчинството:

За неколку дена ќе полните 40 години... Ве плашат ли годините?

Ма не, не ме плашат. Знаеш како - нема смрт без судниот ден, така што, нема од што да се плашам.

Само е важно секој ден да оставаме по некоја убава трага зад нас, да се трудиме да бидеме што подобри луѓе од ден на ден. Само тоа ни преостанува.

Што ќе си посакате оваа година на себе за роденденот?

Здравје, трпение и мудрост.

После неколку години ќе имате голем концерт во Скопје.. Што ќе ѝ понудите овој пат на публиката?

Не знам, искрено не знам. Ама искрено ќе кажам дека на последниот концерт во 2018 година, воопшто не ми се пееше.

Бев облечена, спремна за настап, а знам дека нозете ми се враќаа назад, не сакав да се качам на сцената.

Кога излегов, кога ја видов полната арена, кога почна публиката да пее, неубавото чувството исчезна, и тоа беше еден од оние концерти што ќе ги памтам додека сум жива.

Мислам дека не постои песна што не сте ја испеале со длабока емоција... Колку љубов, страст, тага, радост носите во себе за лесно да ја извлече таа емоција во гласот, а за песната да звучи совршено?

Уф, ова ти е тешко прашање. Јас не мислам дека секоја моја песна е снимена или отпеана совршено, но, да, емотивна е. Јас снимам таква музика.

Всушност, знаеш кој е одговорот на твоето прашање? Јас не снимам песни во кои не верувам, нешто што не сум доживеала или проживеала.

Па во таа смисла, најверојатно секојпат отпочеток минувам низ сето она низ што сум минувала кога сум ја снимала.

Вие не сте личност што публиката или ја сака или не ја сака. Имате армија обожаватели и луѓе кои ви велат дека ве сакаат, но се случило ли некогаш да ви пријде некој за да ви каже дека не му се допаѓа вашата музика, па и вие како личност?

Не мора некој да дојде да ми каже, јас имам доволно искуство, знаење и мудрост за да препознаам со каков нагон ми приоѓа некој.

И сосема е во ред некому да не му се допаѓате, тоа е валиден дел и од животот и од работата.

Но, тоа што некој не ме сака, навистина не ме ремети.

Женските срца се вообичаено мојата публика, па некогаш ми се случува на концертите да прашам има ли меѓу луѓето некој маж кој дошол затоа што е приморан и на сила. И секогаш некој таков ќе се јави.

И му велам: „Па добро, која мака те натера да дојдеш?“ а тој вели дека морал да си ја доведе сопругата или девојката.

Прашувам и дали е мој фан и најчесто одговорот е дека не е и дека не ги слуша моите песни.

И му велам: „Ајде ти и јас да се кладиме дека ќе бидеш мој фан до крајот на концертот“.

Продолжува на следната страница...