8 љубовни лекции од луѓе кои се премажиле и прежениле за своите поранешни партнери

Понекогаш треба да го чекате вистинскиот момент за да бидете заедно

„Мојот сопруг и јас ништо не сфаќавме премногу сериозно додека не го зачнавме нашето дете. Нашиот живот страдаше неколку години по венчавката. Дојде и нашето второ дете и тензијата се зголеми.

Раскинавме после 6 години заедно. Децата на крајот останаа со мене. Тој почна да се зближува со нив кога можеше емотивно да се справи со сè.

Еден ден ми се расипа автомобилот. Му се јавив и тој веднаш дојде да ми помогне. На крајот го поканив на вечера. Тој остана, и конечно сфативме дека и двајцата сме огорчени.

На 19 години, бремени и мажени, немавме поим за живот. Се обидовме повторно и еве сме, речиси 13 години подоцна, и не можевме да бидеме посреќни. Понекогаш луѓето треба само да дишат и да растат пред да донесат правилни одлуки“.

Никогаш не е доцна

„Дедо ми отсекогаш ја ценел работата пред своето семејство и едвај бил присутен кога растеле неговите 5 деца. На крајот, тој и неговата сопруга се разведоа.

Кога се пензионираше (навистина никогаш и не се пензионираше бидејќи со часови им помагаше на клиентите), тие се смирија затоа што си требаа еден на друг и повторно се засакаа. Повторно се венчаа на 86 и 89 години“.

Оставете си простор еден на друг

„Мајка ми и татко ми се разделија кога беа млади со две деца/ Тоа беше многу тежок развод, особено за нас децата. Тие беа разделени околу 3 години.

Поминаа неколку години, и двајцата добија постојана работа и почнаа повеќе да се гледаат. Кога имав 9 години, тие решија да изнајмат куќа.

Една година подоцна, тие открија дека мајка ми е бремена со мојата помала сестра. Тие повторно се венчаа една година откако се роди мојата сестра. Тоа беше пред 21 година.

Тие се еден од најсреќните парови што сум ги сретнал. Понекогаш сè што ви треба е простор и повторно фокусирање на нештата“.

Ако вашата љубов е посебна, ништо друго не е важно

„Мојот прв сопруг и јас се венчавме многу млади по факултетот. Генерално бевме среќни, но се чинеше дека нашите животи одат во различни насоки. Се разделивме. Се забавувавме со други луѓе, но без чувството за судбина и сигурност што го имавме еден со друг.

Повеќе од една деценија по раскинувањето, се смиривме и никогаш не сме биле посреќни. Сега го имаме искуството на животот за да знаеме дека она што го имаме е незаменливо и посебно.

Глупавите ситници кои тогаш изгледаа проблематично, сега знаеме дека не се неволја. Имаме многу, многу среќа“.

(О)Милена | Црнобело