Зошто кога бевме деца ни беше најубаво?
Детството го земавме здраво за готово сè додека не пораснавме. Не им верувавме на нашите родители кога ни велеа: „Уживај кога си дете, кога ќе пораснеш ќе имаш проблеми и повеќе не е исто“.
Мразевме да нè третираат како деца, сакавме да бидеме возрасни и никој да не смее ништо да ни каже.
Сепак кога пораснавме и кога се соочивме со реалноста што значи навистина да бидеш возрасен, веднаш се би дале да се вратиме во тоа време каде што немавме никакви грижи.
Никогаш не требаше да се грижиме за јадење
Ручекот секогаш беше на маса и никогаш не требаше сами да носиме одлуки што ќе јадеме, како ќе најдеме време да го подготвиме и слично. Превкусни домашни јадења имаше секој ден и нè чекаа на маса кога се враќавме од училиште.
Се будевме секое утро наспани и свежи
Дефинитивно ни недостасува времето кога можевме без проблем да се разбудиме наутро и без кафе да функционираме совршено. Барем денот да имаше 34 часа, да имавме време за сè.
Имавме големи соништа за иднината
Не се грижевме за иднината, знаевме дека ќе бидеме неверојатно успешни во што и да си замислиме затоа што мислевме дека работите во животот се навистина толку лесни. Не знаевме дека постојат сметки и планирање на буџет и сè беше многу лесно и едноставно.
Лесно стекнувавме нови пријатели
Секој ни беше пријател. Независно дали е помлад или повозрасен од нас, со секој можевме да се дружиме без проблем сè што требаше да кажеме беше: „Сакаш ли да си играме?“ Замислете како би изгледало да одите и да му го кажете истото на некој денес.
Не требаше да планираме што ќе правиме викендот
Сè беше веќе решено за нас. Фамилијарни дружења и патувања и никој од твоите пријатели не беше зафатен. Некако сите беа цело време подготвени за забава.
А. В. | Црнобело