„Не сакам пластична операција, изгледам одлично“ – 23-годишна девојка има само една дојка поради вродено нарушување
- Детали
- понеделник, 12 април 2021
23-годишната Бека Бучер има нарушување познато како Poland syndrome, поради кое градите и се со видно различна големина. Иако ѝ понудиле бесплатна пласична операција на градите, таа ја одбила бидејќи смета дека нема ништо лошо во нејзиниот изглед, но и бидејќи сака да ги инспирира другите жени со истото нарушување.
Во тинејџерските години, Бека од Англија мислела дека ѝ доцни пубертетот, за набрзо потоа да дознае дека боледува од редок синдром поради кој ѝ пораснала само едната дојка.
Кај луѓето со ова нарушување, мускулите од едната страна на телото, обично во областа на градите, не се развиваат па можат да настанат деформитети. Во случајот на Бека, нарушувањето го спречило развојот на едната дојка.
Бека Бучер има 23 години и поради нарушувањето, со години била мета на критики и потсмевање од другите. Бидејќи станува збор за здравствен проблем, на Бека ѝ понудиле бесплатна операција за зголемување на другата дојка, но таа ја одбила:
„Не сакам операција. Им реков на лекарите дека не сакам да го променам мојот изглед, туку само сакам да научам како да живеам со ова нарушување“.
Ова вродено нарушување почесто се јавува кај мажи, а според статистиката, се појавува кај една од 20.000 или 100.000 жени. Поради ова, Бека се надева дека со нејзината приказна ќе им помогне на другите жени кои се во иста положба полесно да се прифатат.
Бека првпат сфатила дека нешто не е во ред во пубертетските години.
„Почнав да забележувам дека ми расте само едната дојка и размислував да си го купам првиот градник. Но, помислив дека нема потреба од градник сè додека не ми пораснат двете гради. Со текот на времето почнав да носам градници и се обидував да ја скријам поголемата дојка“.
Загрижена за она што се случува, Бека честопати одела на лекар во тинејџерските години, но секогаш ѝ велеле дека уште се развива и нормално е ако градите ѝ се со различна големина.
Но, кога разликата во големината станала поочигледна, Бека решила да почне да истражува.
„Постојано се надевав дека едно утро ќе се разбудам со гради со иста големина. Но, потоа почнав да истражувам и дознав за синдромот. Најчесто ми се појавуваа фотографии од мажи бидејќи нарушувањето е почесто кај нив, но беше очигледно дека има разлика во големината на нивните гради. Повторно отидов на лекар и му кажав за синдромот, а тој ми рече дека никогаш не слушнал за тоа“.
Бека нагласува дека поради реткоста на синдромот, многу често оние што го имаат воопшто не се дијагностицирани.
Ова ја натерало да почне да го споделува своето искуство на форуми, каде што запознала и други девојки со истото нарушување.
Таа вели дека голем дел од нив никогаш немале момче бидејќи им било срам да го покажат телото пред некој друг.
„На 17 или 18 години помислив на тоа колку девојки се чувствуваат како мене. Ако јас зборувам отворено за ова, тогаш сигурно ќе сфатат дека не се сами. Затоа објавив видео на YouTube на кое ја споделив мојата приказна“.
Бека станала вистинска инспирација за жените и девојките со ова нарушување, па досега добила стотици пораки од нив. Скоро сите барале совети од неа, а многумина ѝ се заблагодарувале за искреноста.
„Неретко жените ми велат дека им е страв да ги покажат градите пред маж. Јас им велам дека кога ќе ја најдат вистинската личност, изгледот на нивните гради нема да биде важен“, вели Бека која е во среќна врска со нејзиното момче.
Денес младата девојка има Инстаграм профил со чија помош се обидува да ја подигне свеста за ова нарушување и да го нормализира.
„Ова нарушување не влијае врз физичкото здравје, но има влијание врз менталното. Дури и наједноставното нешто, како купувањето облека, може да биде тешко. Можете да видите како изгледа некоја блуза на девојка со големи или мали гради, но не гледате како изгледа на девојка со различни гради. Порано носев блузи со висока јака за да се скријам, но сега сум среќна и носам што сакам“.
Бека направила и групен разговор на WhatsApp во кој членуваат над 100 жени со истиот синдром и секојдневно си ја даваат потребната поддршка.
„Ова е проблем бидејќи луѓето не се консултираат со лекар. Лекарите, пак, не знаат што е и на крај луѓето завршуваат без дијагноза. Јас сметам дека е време да се промени тоа“.