„Откако се роди, бевме само ние двајца“ - Северина со емотивна објава откако ѝ го одземаа синот

Детали

вторник, 23 јануари 2024

„Го носам откако беше мала капка на дланката. Откако се роди бевме само ние двајца. Првиот заб, првата температура, првите чекори. Тато повремено се појавуваше и си заминуваше. И потоа одеднаш одлучи дека ќе биде татко“ – Северина се огласи со емотивна објава откако судот донесе одлука повторно да ѝ го одземе детето.

За првпат по подолго време Северина го покажа лицето на синот.

Со оглед дека не смее да објавува фотографии од него, Северина објави фотки од графитот изработен во Белград на која се таа и Александар (12).

По одлуката на Врховниот суд да ѝ го одземе повторно детето, и да му го отстапи стрателството на неговиот татко Милан Поповиќ, хрватската пејачка гневна објави подолг статус на Инстаграм, во кој објасни со што се соочува во моментов.

Видно вознемирена, таа не можеше да издржи, а да не искористи и пцости и погрдни зборови за судиите кои одлучиле да ѝ го одезмат детето.

Во продолжение објавата на Северина во целост:

„Го носам откако беше како мала капка вода на дланката. Откако се роди бевме само ние двајца. Првиот заб, првата температура, првите чекори. Тато повремено се појавуваше (како и ден денес) и си заминуваше. И потоа одеднаш одлучи дека ќе биде татко. Оттогаш, веќе 11 години трае агонијата и измачувањето на моето дете и мене. Судски рочишта, сослушувања, испитувања, пријавувања, вештачења.

Знаеш дека ништо погрешно не си направила. И не веруваш дека тоа повторно ти се случува. И не си виновна. На своето дете никогаш не сум повишила глас, а камоли нешто слично. Не постои баш никаква причина заради која детето не би требало да живее во својот дом, каде што се родило, со мене, со својата баба, со луѓето што ги знае од раѓањето.

Сега врховните судии ми нанесоа болка. Кренаа рака во име на детето, што никогаш не го виделе, со кое никогаш не разговарале, кое има свој живот, свои мисли и кое трпи тортура и јас заедно со него.

Не сакам сега да барам неправилности во одлуките на Врховниот суд, не сакам да барам какви било неправилности, а особено не оние што се спротивни на постоечката пракса.

Јас сум мајка. Тој е мојата капка вода на дланката, а јас ќе се борам до последната капка крв за неа. За мојата капка вода на дланката.

Моето дете живее и оди во училиште во Загреб, за разлика од неговиот татко. Срам ми е од оваа држава што вакви работи му се прават на детето, а јас да не смеам за тоа да зборувам за некого да не навредам.

Поедноставено, ова всушност значи дека повторно своето дете, што го родив, што го одгледувам, образувам, кое живееше со мене од раѓањето, сега ќе можам да го гледам само во вторник и четврток од 16 до 20 часот и секој втор викенд во сабота и недела.

Ја поминав голготата на хрватското правосудство, па ќе ја поминам и оваа на Врховниот суд. Велат дека ја укинале пресудата заради процедурални причини. Да ве е*ат процедуралните причини и корупцијата во оваа држава. Еднаш успеавте, овојпат нема да успеете!“

Б. С. Б. | Црнобело