Бранко Илиески за патувањето во Перу: „100 пати да се вратам на Мачу Пикчу, нема да ми биде здодевно“

Детали

вторник, 05 март 2024

„Во Перу јадат и морски прасиња. Ги печат на жар, како во фурна. Секако дека пробав, беше вкусно, ама знаејќи дека е морско прасе, не можев целосно да уживам како во другите оброци“, открива битолчанецот Бранко Илиевски кој беше во Перу.

Бранко Илиески е битолчанец кој веќе многу години живее во Мелбурн, а секој слободен момент го посветува на патување низ светот.

Неговата желба да ги осознае разните култури и традиции што постојат околу нас се доволна мотивација за долги и неуморни патешествија.

Во продолжение следува разговор со Бранко кој ни раскажува за неговото патување во Перу:

Бранко, зошто се одлучи за Перу?

Хм, зошто Перу? За убавите Анди, историјата на Инките, пејзажите, традицијата, раскажувањата на еден мој пријател за тамошните убавини…

И, секако, Мачу Пикчу – едно од светските чуда.

Како изгледаше маршрутата на целото патување?

Маршрутата ја започнав во Лима, каде гледав еден традиционален фестивал во центарот на градот што многу ме воодушеви, после тоа летав за Куско, па следуваше Мачу Пикчу, па Пуно и езерото Титикака, кое се граничи со Боливија.

Кога ќе се присетиш на патувањето во Перу, кои беа највозбудливите моменти што ги доживеа таму?

За мене секој ден беше ново доживувања, секое место, секој поглед, секој човек што го запознав…

Но, ако треба да одвојам тоа би биле доживувањата на езерото Титикака и Планината на виножитото.

Кои градови и места ги посети во Перу? Кои од нив посебно ти се драги?

Од градовите ги посетив Лима и Куско, како и уште многу попатни гратчиња.

Секое место си има своја убавина, едноставно бев воодушевен од сè што гледаа моите очи.

Мачу Пикчу е еден од најпознатите локалитети во Перу. Раскажи ни нешто повеќе за твоето искуство од посетата на светското чудо. Ги исполни ли твоите очекувања?

Да ме вратиш 100 пати на Мачу Пикчу, нема да ми е здодевно. Прекрасно место, со воодушевувачки поглед од каде што може да се гледа изгревањето на сонцето.

Локалитетот е богат со неверојатна историја за луѓето коишто на времето живееле таму. Водичот ни раскажуваше толку многу приказни, што едноставно не сакав да пропуштам ниту збор.

Како се подготвуваше за местата со голема надморска височина?

Подготовката траеше подолг период. Не можеш во еден ден да бидеш подготвен за толкава надморска восочина.

Куско е на 3.400 метри надморска височина, езерото Титикака е на 3.800 метри, а Мачу Пикчу е на 2.500 метри.

Јас се искачив до 5.300 метри надморска височина на Андите, поточно на Планината на виножитото.

На таа височина воздухот е многу редок, го почувствував тоа, ама јас лично немав никаков проблем зошто постојано сум активен на секое поле.

Каква е храната во Перу? Што најмногу ти се допадна од нивната кујна?

Храната е разновидна. Имаат многу видови компири, јадат многу салата, како и риба, телешко и пилешко, а јадат и месо од лама и алпака. Јас не сум пребирлив, така што пробав од сè!

Јадат и морски прасиња. Ги наденуваат на долг кол и ги печат на жар како во фурна. Тоа повеќе е наменето за туристи или за некои специјални моменти, како родендени или свадби.

Секако дека пробав, беше вкусно, ама знаејќи дека е морско прасе, не можев целосно да уживам како во други оброци.

Морам да го издвојам и нивниот традиционален пијалак, писко, кој многу потсетува на нашата ракија, па дури и се подготвува на ист начин.

Перу е дом на неверојатна биолошка разновидност. На што сè налета таму?

Токму така, многу семејства чуваат кучиња, мачиња и кокошки како домашни миленичиња.

Мене интересни ми беа средбите со алпака и лама. Посебно задоволство ми направи кога видов кондор со раширени крилја…

Продолжува на следната страница...