„Ти си мојот темен тунел - Каде да ја пронајдам светлината?“

Каде е тој топол и сигурен дом, за кој сите зборуваат? Каде можам да се пронајдам? Без разлика колку и да пробувам, паѓам подлабоко од претходниот пат.

Седејќи во ладната и темна соба, со скршено срце, скршени крилја и скршено детство, ова беспомошно дете бара твоја помош.

Гледајќи го старото, збрчкано лице, како болно лежи во постелата, празните шишиња алкохол и едно раскплакано лице кое седи покрај мене.

Дали го гледаш светлото на крајот од мојот тунел?

Тунелот на животот кој го имаш ти испишано.

Додека сум мета на ѓаволи во човечки форми, каде што преовладува злото, место доброто, зависноста, место љубовта и алчноста, место емпатијата, каде припаѓам?

Каде е тој топол и сигурен дом, за кој сите зборуваат?

Каде можам да се пронајдам?

Без разлика колку и да пробувам, паѓам подлабоко од претходниот пат.

Колку и далеку да стигнам, наредниот ден веќе ништо немам.

Светот се руши, сè ми одземаш.

Подај ми рака, внеси ми надеж, да знам дека не сум сама.

Уморна од секојдневната борба со животот, одам на други места да барам утеха.

Места на кои уште повеќе пропаѓам. 

Со празен стомак, скината облека, и рушевина на сред зима, на која страна да одам?

На која врата да тропнам?

Ме учат да ти се молам.

Дали си тука?

Дали ги гледаш моите солзи и слушаш моите извици?

Зошто не одговараш?

Те прашувам упорно каде да одам?

Под кое небо да ти се молам?

Под која ѕвезда твојата милост да ја барам?

Во секој агол и на секој чекор, барам твој Божји знак, твој Божји збор, и капка надеж, дека е ова само еден лош кошмар наречен живот, од кој некогаш ќе се разбудам и ќе ја видам светлината.

Светлина после која слободно и мирно ќе полетам, кон врвот на среќата.

А, до тогаш, давај ми сила, и утеха, дека оваа темна, животна приказна, ќе биде нешто вредна.

Матеја Ѓ. / фото: Freepik.com

Доколку сакате и вие да ни раскажете некој сегмент од вашето секојдневие, да споделите животен предизвик или радост, пишете ни тука!