„Бев со воз од Скопје до Велес, првпат по 25 години – кондуктерот ме воодушеви со љубезноста“

Беше одамна времето кога првпат искусив возење со воз. Се сеќавам на релацијата. Скопје – Зелениково и мислев: „Ех колку далеку ќе патувам, каков ли воз ќе пристигне....“  Тогашниот воз го паметам низ магла, но знам дека за дете од 6 години беше доживување. Денес, после 25 години решив повторно да се возам во воз, овојпат со моето дете.  

На официјалната веб страна на Македонски железници го има возниот ред, кој е точен (или барем нашиот воз стигна навреме) – 09:15 минути. 

На пристигнување на Железничката станица се вчудовидив од фактот колку истата е запоставена и огрубена. Нечиста.

Поимот за Железничка станица треба да бидат насмеаните лица на повеќе вработени кои позади пултот продаваат карти за превоз. Но, она кое го затекнав беше само една жена, која љубезно нè услужи и ни посака среќен пат.

Лифтот иако беше во возна состојба, не беше исчистен веројатно од неговото поставување.

Големо разочарување за мене. Владееше тишина наоколу, немаше патници, немаше многу возови, но сепак нашиот стигна навреме.  

Беше еден од новите кинески возови кои првпат ги видов, но зачудувачки чист и сочуван. Небаре никој не се возел претходно во него.  

Кондуктерот и ние. Возот празен. И тоа беше нормално, со оглед на тоа што решивме да се возиме рано изутрина кога градот сè уште спие.

Не издржав, а да не го прашам кондуктерот за старите возови кои ги паметам од детството, за патниците, честотата на патување, интересот кај младите.... 

Неговиот одговор ме изненади, особено фактот дека младите се повеќе сакаат да се возат со нашите возови. Она што не го знаев е дека секој викенд железничкиот превоз е бесплатен за младите до 26 години, што е одлично.  

А доколку сакате да се возите во старите возови и да го искусите патувањата во посебните т.н купиња, тогаш треба да патувате на подолга дестинација, на пример до Битола.

Она што ми остави најголем впечаток беше жарот во очите на кондуктерот, кога зборуваше за неговите омилени патувања, неколку случки кои ги памети од младоста, како и љубовта која ја негуваше кон работата што ја работи.

Па си помислив – „Ех, сите ние младите да го имаме овој ентузијазам за она што го работиме и правиме секојдневно....”

На железничката станица стигнавме за неполни 35 минути.

За оние кои досега не се прошетале до Велес со воз, можам да ги посоветувам дека нема да згрешат.

Со 15-минутна прошетка од железничката станица во Велес, веќе сте во центарот на градот, па утрината е убаво да ја започнете со топло печиво и кафе во природа.

Прошетајте се по чаршијата, плоштадот, пробајте велешка пастрмајлија, посетете ја Црквата „Успение на Пресвета Богородица” во срцето на стариот дел од градот и уживајте во саботната прошетка. Нема да погрешите.

Секако, не заборавајте да си го чекирате повратниот билет, или да купите нов, непосредно пред вашето поаѓање за назад.

Мојата прошетка беше кратка, но слатка. Од една страна бев среќна поради фактот што возовите сè уште сообраќаат на дневни релации, но и разочарана поради фактот што ние луѓето сме дозволиле главната железничка станица во центарот на еден главен град да биде толку заборавена од времето.

Јас се вратив безбедно дома, а вие што ќе си испланирате ваква екскурзија, бидете навреме на железничката станица бидејќи возот не чека никого.

Среќен пат! 

Содржината и ставовите изразени во авторските текстови и колумни претставуваат лични ставови на авторот и не мора нужно да ги одразуваат ставовите на редакцијата на порталот CRNOBELO.com

©CRNOBELO.com Забрането преземање и копирање. Крадењето на авторски текстови е казниво со закон.

М. У. Т. | Црнобело