Детство во 90-тите: Пливавме во езерцето Треска, се возевме на Панорамата во Луна Парк и пеевме на Златно славејче
Скопските лета отсекогаш биле топли, да не речам пеколни, па во тие денови, кога Охрид и Претор беа далеку спасот го наоѓавме на езерцето Треска, совршено место за разладување и уживање на скопјани во 90-тите. Мајка ми често со носталгија се сеќава на тие денови, и знае да каже, па пола Скопје на езерце научи да плива.
Оние кои растеле во 90-тите години на минатиот век сигурно, како и јас, носталгично се сеќаваат на тие едноставни и убави времиња, каде среќата беше во малите нешта, како шеќерна волна од чичкото пред влезот на Луна паркот и Снежец на плажа на езерцето Треска во жешкото скопско лето.
Денес, овие две, тогаш култни места не постојат, но тука се сеќавањата, да не вратат дваесет години наназад и да ни измамат слатки насмевки.
Свечено одење во Луна Парк
За мене и моите наивни десетина години во кои сè што светкаше и се мрдаше ми беше интересно, одењето во Луна паркот ми беше свечен чин кој нетрпеливо го очекував. Во Луна Паркот одев на важни датуми, како родендени и на крајот на школската година, честење за петките.
А по забавниот ден во паркот, секогаш следеа ќебапчиња во ресторанот Езерце и сладолед од Апче, тоа е таа добитна комбинација.
Цела недела се спремав за одењето во Луна парк, бирав облека и детално планирав како ќе ги потрошам моите пет возења. Се сеќавам имаше билет за едно возење, од 5 и 10. Почнував со количките на судир, а каква еуфорија и адреналин, како на Формула, следеше Бамби на тркалото, потоа авиончињата што летаа, возење со вовчето и на крај Панорамата.
Кога пораснав и почнав да патувам и посетувам забавни паркови сфатив колку нашиот бил скуден и стар, но тоа во време, мене ми беше вистинско доживување.
Езерцето Треска, летна атракција
Скопските лета отсекогаш биле топли, да не речам пеколни, па во тие денови, кога Охрид и Претор беа далеку спасот го наоѓавме на езерцето Треска, совршено место за разладување и уживање на скопјани во 90-тите. Мајка ми често со носталгија се сеќава на тие денови, и знае да каже, па пола Скопје на езерце научи да плива.
фото: Википедија
Тажна е судбината на ова култно скопско место, ама сепак надежта не умира, се надевам дека еден ден ќе се врати неговиот стар сјај, детска врева и лудории на вода.
Универзалната сала и Златно славејче
Живеам во Карпош, па често поминувам покрај Универзалната Сала и секогаш се сеќавам на едни убави времиња а најмногу спомени евоцирам од училишните посети на Златно славејче и Новогодишните претстави со Дедо Мраз. Сигурно, барем двапати во годината ја посетувавме.
Златно славејче беше поим за детски фестивал, потајно сакав да бидам дел од танцувачите во заднина. А покрај него, беа и Калинка, Супер ѕвездички и Сител Бамбини, имаше што да се гледа и посетува, интересно, забавно, детско, онака шарено и невино. Со програмата во раце или запишани во споменар, ги очекувавме новите епизоди и репризи, бидејќи немаше како сега, гледај кога сакаш.
А на телевизија Умни глави, Дајте музика, На детски начин, Пулсирања, испраќавме неколку метарски писма, пишувавме песнички цртавме, лепевме детска пошта, а како награда ни даваа постери и касети. Ах… беа тоа навистина исполнети денови со искрена забава!
А кога веќе се навраќам во минато, не толку далеку, ама сепак помина дваесетина година, вреди да се споменат лизгалиштето Маки под Кале, воениот базен и панаѓурите на просторот кај „Сок банки“ со циркуси и патувачки забавни паркови.
Недостасуваат нели?
©CRNOBELO.com Забрането преземање и копирање. Крадењето на авторски текстови е казниво со закон.
И. Ј. | Црнобело
Би можело да ве интересира:
Препорачуваме
Најчитани неделава
