Благица Зикова, мајката на штипската четворка: „Трошиме по 25 пелени на ден, бебињата се мирни и спијат по цела ноќ“
- Детали
- сабота, 25 мај 2024
„Најтешко ми беше кога бев сама и немаше кој да ми помогне, па морав да ги хранам двајца по двајца - додека едните пиеја млеко, другите чекаа ред“, вели Благица Зикова за CRNOBELO.com.
Благица Зикова (29) и нејзиниот сопруг Александар, во октомври 2023 станаа родители на 4 бебиња - ќерката Леонтина и синовите Ведран, Михаил и Теодор.
Штипската четворка, како што ги нарекуваат бебињата од нивното раѓање, веќе има 7 месеци.
Ова време за Благица е најубавото во нејзиниот живот бидејќи иако и претходно била среќна, вели, по раѓањето на децата, нејзиниот живот е комплетен.
Во овие месеци многупати морала да се носи сама со сите предизвици на мајчинството, па имало и денови кога не спиела повеќе од два часа.
Но, потоа им „го фатила редот“, ги научила сами да пијат млекце и сами да се заспиваат, па секојдневието ѝ станало полесно.
За сите предизвици во овие месеци, Благица ни раскажа во интервјуто за CRNOBELO.com:
Поминаа 7 месеци од раѓањето на Ведран, Михаил, Леонтина и Теодор. Како се снаоѓате денес, споредено со првите денови?
На почетокот ни беше многу тешко додека да се навикнеме ние на нив и тие на нас. Беа многу малечки, бевме во паника и страв како ќе се справиме, бидејќи сепак станува збор за четири бебиња.
За разлика од првите три месеци, сега е полесно, имаме ред и навики, си го знаеме времето кога се пие млеко и кога се спие.
Имате ли точна рутина - кое бебе се бања прво, како јадат, околу заспивањето?
Сите во исто време пијат млеко или јадат кашичка, а за капење се чека ред, еден по еден. И за заспивање си ги научив сами да си заспиваат без да ги нишкаме.
Си облекуваме пижами, менуваме пелена и сите во 21:00 часот се во креветчињата, си заспиваат со своите мечиња.
Како успевате да се справите со сите 4 одеднаш? Правите сè сами со сопругот или имате помош?
Како што кажав и на почетокот, имавме големи тешкотии кога ги зедовме од болница. Не знаеја да пијат млеко од шише, па се мачевме додека да се научат.
Три месеци спиев по 2 часа во денот, а понекогаш се случуваше и воопшто да не спијам. Кога имав некој слободен да ме замени, тогаш легнував да одморам и јас.
Потоа, со текот на времето, си стекнав навика и почнав да си барам некои методи за да можат сами да пијат млеко - шишето им го потпирав на перничката и така и сега си пијат млеко.
Поголемиот дел од денот сум сама со нив, па пееме песнички, си играме, пиеме млекце и, секако, понекогаш знаеме и да си поплачеме. Сопругот работи, но кога е слободен ми помага.
Што ви беше тешко на почетокот, а денес ви е „ко песна“?
Најтешко ми паѓаше тоа што кога бев сама и немаше кој да ми помогне, морав да ги хранам двајца по двајца. Додека едните пиеја млеко, другите чекаа ред.
Особено ноќите ми беа долги, бев уморна и ненаспана. Но, затоа си најдов начин како да пијат истовремено млеко сите и сега е подобро и за нив.