Амела од Скопје e мајка на две деца со попреченост: „Леон имаше најтежок степен на аутизам, а сега е дете со натпросечна интелигенција“
- Детали
- среда, 15 ноември 2023
„Леон не знаеше да познае кој му е мајка, кој татко, гледаше во точка, не зборуваше. Со посветена работа, многу љубов и трпение, денес стигнавме до состојба на Аспергер и натпросечна интелигенција. Најсреќен и најсмирен е кога посетуваме цркви и манастири“ - раскажува Амела за CRNOBELO.com, посветена мајка на две дечиња и вистинска жена борец.
Амела Мемиш Апостоловска (37) е мајка на две деца со посебна попреченост во развојот - Андреа (13) и Леон (10). Таа е дипломиран педагошки едукатор, на насока психологија. Во фокусот на нејзините истражувања и специјализации е и аутизмот.
„Мојата професионална определба се случи од самото раѓање на ќерка ми која се роди со 'club foot' - деформитет на стапало кој беше несоодветно третиран на 15 дена од нејзиното раѓање, со промашени операции на тетивата.
На нејзини 3 години се здоби со 'subcuten emfizem' (трајно проширување на дишните патишта и оштетување на белодробно крило) предизвикан од 'parapertusis' (сузбивање на вирус со примена вакцина за голема кашлица) со што беше во индуцирана кома и дополнително доби астма.
Син ми е дете со дијагностициран Аутистичен синдром кој зема поголема стапка на присутност во нашата држава и беше веќе дополнителна сила која ми ја донесе да се фокусирам и доедуцирам во областа на психологијата“.
Кога му беше дијагностициран аутизам на Леон? Дали во текот на бременоста или по породувањето? Имавте ли некој проблем во текот на бременоста?
Аутизмот не беше дијагностициран веднаш, Леон се роди по природен пат без никакви проблеми, воедно и текот на бременоста си беше уреден. Кај него беше дијагностициран на негова 1 и пол година.
Мојот мајчински инстинкт не дозволи да чекам да добијам дијагноза, туку при самото откривање самостојно ги презедов работите во свои раце и не ѝ се препуштив на медицината.
Како забележавте дека нешто не е во ред, како изгледаше целиот процес на стигнување до вистинската дијагноза?
На негови 10 месеци јас веќе знаев дека дека нешто не е во ред и дека постои сомнеж за задоцнет развој, тој немаше контакт со очи, не се одзиваше на име, додека на звук реагираше.
Невробиолошката активност во телото овозможува мозокот да организира стимули на информации, кои нервниот систем ги преработува во секој момент и мозокот може да ги употреби за движење, учење и однесување - кај Леон, сето ова беше неконтролирано или сосема „исклучено“.
Имаше изразено нарушување во сензорната интеграција, во аудитивната перцепција, во визуелната перцепција, тактилната перцепција, вестибуларната, оралносензорната перцепција итн.
Каква беше вашата реакција, кои беа првите мисли кои ви поминаа низ глава?
Мојата реакција беше сосема во ред, ја прифатив неговата состојба и не си дозволив да се навраќам назад и да барам од каде е проблемот произлезен, туку одлучив да дадам сè од себе и да работам со него сè додека не дојдовме до степенот на Аспергер, и секако дека секојдневно е потребна работа, но тоа го правам со љубов.
Какво дете е Леон?
Треба да го запознаете навистина, одлично дете е, полно со љубов, позитивни емоции, чувствителен, дисциплиниран, сака долги разговори, другарување со деца и со возрасни, љубопитен е...
Каде оди на училиште, како е прифатен од другарчињата и околината? Дали сте имале некакви проблеми од овој аспект? Колку околината има разбирање за децата со аутизам кај нас?
Леон си оди во редовно училиште, О.У. „Рајко Жинзифов“ во населба Драчево и си посетува редовна настава, одлично го совладува материјалот како и неговите соученици.
Од неговите другарчиња во училиштето тој е прифатен и повеќе од моето очекување, го сакаат како нивно братче и сето тоа благодарение на наставничката Виолета Николин и целиот училиштен кадар, вклучувајќи го и дефектологот на училиштето Андријана Кукоска.
Околината кај нас навистина нема доволна едукација за самиот поим „аутизам“, а за децата со аутизам веќе и да не зборувам, со респектабилен исклучок на некои индивидуи.