Приказната за мртвата девојка од реката Сена и како таа го маѓепсала светот
Низ историјата, одредени приказни ја пленат нашата имагинација, надминувајќи ги границите на времето и културата. Една таква приказна се врти околу една млада жена чија етерична убавина ја направи симбол на вечната привлечност и енигмата на непознатото.
Приказната за мртвото девојче на реката Сена започнува кон крајот на 19 век.
Париз, познат по својот романтичен шарм, бил зафатен од темни струи. Во длабочините на реката било пронајдено безживотно тело на неидентификувана млада жена.
Нејзините карактеристики, извонредно спокојни, имале неверојатна сличност со „Афродита од Милос“ (се верува дека ја претставува божицата на љубовта и убавината) предизвикувајќи чувство на етерична убавина.
Бидејќи нејзиниот идентитет останал мистерија, властите ѝ направиле гипс маска на нејзиното лице, надевајќи се дека некој ќе ја препознае.
Наместо тоа, се случило нешто неочекувано. Маската, со своите нежни карактеристики и загадочна насмевка, ги заробила срцата на многумина кои ја виделе. Мртвото девојче стана икона на убавината и непознатото, надминувајќи ја својата трагична судбина.
Фигури како Албер Ками, Рајнер Марија Рилке и Федерико Гарсија Лорка биле меѓу оние под влијание на нејзиното прогонувачко присуство. Нејзиното анонимно лице ги краси ѕидовите на многу домови, одразувајќи ја колективната фасцинација од нејзината привлечност.
Надвор од нејзината физичка убавина, мртвото девојче од реката Сена стана и симбол на невиност и чистота.
Нејзиниот спокоен израз, без никаква трага на болка довело до шпекулации дека таа имала мирен крај. Некои дури сугерираа дека таа можеби умрела од скршено срце, додавајќи допир на трагична романса во нејзината приказна.
Нејзиниот енигматичен шарм продолжува да ги инспирира современите културни референци.
Од филмови до модни снимања, нејзината приказна одекнува низ различни форми на уметничко изразување, нагласувајќи ја универзалната фасцинација со интеракцијата на убавината, смртноста и непознатото.
M. Г. | Црнобело