Исповед на Миа Калифа: „3-те месеци во порно индустријата ме демнат и 6 години подоцна“
„Всушност е многу полесно отколку што мислите. Некој ми пријде, ми даде бизнис картичка и ме праша дали сакам да бидам модел. Ја отворив веб-страната и видов многу разголено манекенство. Отидов кај нив и канцелариите изгледаа нормално. Не е ништо страшно како во филмовите и изгледа сосема нормално, сите те поздравуваат и ти се смешкаат, а не си опкружен со страшни мажи туку со фини жени.
Ми направија тура, ми ги покажаа студијата, жена ме шминкаше, жена ме облече, имаше многу жени околу мене. Имаше многу луѓе кои ти прават безбедно чувство и ти покажуваат дека си убава, па сето тоа те тера да продолжиш и прифатиш понуди. Кога се вклучија светлата, адреналинот ме носеше и не се ни сеќавав на ништо. Но, сето тоа внимание што го добивав ме натера да продолжам.“
Ова чувство Миа го споредува со зависност од која не е лесно да се откажеш, бидејќи ако кажеш „не“ имаш чувство дека сите врати се затвораат за тебе.
„Исто така, бев во соба со неколку мажи кога го потпишував договорот и раката ми се тресеше толку многу, не можев ни да се сконцентрирам на еден збор од договорот. Сепак е притисок и се плашиш да поставиш прашања да не звучиш глупаво.“
Всушност таа смета дека ова го прават намерно, бидејќи ако отидеш кај адвокат со договорот, никој нема да ти каже дека е во ред да го потпишеш, бидејќи со тоа се откажуваш од животот.
„Немам никакви права над фотографиите, видеата или која било содржина. Тие имаат целосна контрола над тоа и одбиваат да ми го дадат мојот домен. Имам заштитна трговска марка над моето име, но сепак не ми го даваат.
Се обидувам да почнам нов живот и да се омажам, да зачувам пари за кога ќе имам дете, па застрашувачки е да тргнеш по судски пат против овие огромни бизниси. Им понудив да го купам името на доменот, но велат дека би го споделиле профитот само ако продолжам да снимам видеа за нив. Иако веќе не сум дел од индустријата, тие ги добиваат сите пари од содржината која уште е онлајн и над која немам никаква контрола за да ја отстранам.“
За крај, таа вели дека од една страна се срами од минатото, но се гордее на сето она што успеала да направи потоа. Не оди на забави, не излегува во клубови и ретко го напушта домот освен ако не мора.
„Сакам само луѓето да знаат дека сум нормална личност.“