Морничави урбани легенди од Велес: Духот на девојката која го чека својот сакан, „опседната“ куќа

Детали

недела, 20 ноември 2022

Водопадот на црниот камен кој ви кажува дали сте грешни, жената во бело која шета на полноќ покрај Вардар, детските гласови кои се слушаат под желeзниот мост, или германската „опседната“ куќа се само дел од многуте урбани легенди кои се дел од раскажувањата на велешани. Урбаните легенди, како такви, се легенди кои најчесто немаат автор и се пренесуваат од уста на уста. Ова се само дел, едни од најпознатите за градот Велес.

Додека го поминував детството во Велес, немаше година а да не се појавеше некоја нова урбана легенда или некоја стара подзаборавена, па повторно откопана.

Исто како и со секој друг град, Велес изобилува со мистични приказни, кои се кажуваат само во ноќта, кои ти предизвикуваат морници. Има многу такви кои останале со мене по години и години од кога првпат сум ги слушнал. И секогаш има некое убаво чувство од страв, кога се навраќам на нив.

Четири морничави урбани легенди од Велес:

Црн камен

Црн камен е „мистично“ место во близина на Велес, на дваесетина метри од манастирот Свети Димитрија. Од врвот на карпата тече мал водопад, кој се верува дека има исцелителна моќ.

Оваа исцелителна моќ, се верува дека каменот ја добива како благодарност поради тоа што велешани го откопале затрупаниот манастир.

Имено, првата легенда вели дека околу 469 година, манастирот останал затрупан и велешани го заборавиле со текот на времето.

Според пренесената легенда, на стотина метри од манастирот, на десниот брег на реката Вардар, имало воденица која била во сопственост на едно турско семејство. Таму работел велешанецот Петре Здравев. Него на сон често му се јавувал Свети Димитрија и му велел да оди кај градските власти и да им каже дека се јавува светецот и бара да се откопа затрупаниот манастир.

На иницијатива на Здравев, чиј гроб денес се наоѓа на влезот во манастирот, манастирот бил откопан во 1855 година.

Сите посетители кои доаѓаат на тоа место поминуваат низ водопадот трипати, си замислуваат желба и земаат камче од земја. Ако им се исполни желбата, се враќаат по една година и го враќаат и камчето. Најчесто водопадот го посетуваат жени кои не можат да родат и брачни парови.

Костадинка (39) од Велес, кажува: „Јас верувам дека откако поминав низ водопадот останав бремена. Претходно со сопругот многу се мачевме. Одевме и во Скопје на асистирано оплодување и пиев разни чаеви, но ништо од тоа. Отидов кај водопадот, ги направив сите обичаи кои беа потребни и сега имам еве деветгодишна ќеркичка“.

Друга легенда вели дека ако поминете низ водопадот и водата ве заобиколи значи дека сте грешни и дека морате да поправите нешто во својот живот. Ако ве наводени, значи дека живеете живот кој му е угоден на Бога.

А, зошто се нарекува црн камен? Трета легенда вели дека таму биле заклани многу свештени лица од страна на Турците и поради нивната крв која се слевала, карпите останале црни.

Црн камен останува мистерија сама по себе. Што и да се случило и како и да се случило, не знаеме. Она што останува да се посведочи е дека црн камен е посетен и до ден денес, каде луѓето си бараат спас, утеха, надеж.

Жената во бело

Жената во бело се пренесува како трагична и тажна приказна чие дејство наводно се случило во 1910 година.

Имено, станува збор за млада девојка која била заљубена во сиромашно момче пекар. Родителите не ѝ дозволувале да се гледа со него, а камоли да благослови брак. И сето тоа бидејќи биле од угледна и богата фамилија.

Но и покрај тоа, заљубените се гледале скришно, без никој да знае. Со помош на нејзината сестра, девојката дури и скришум си купила убав бел невестински фустан.

Во глувите ноќи, во најтемните часови, двајцата заљубени се гледале скришно и многу често шетале покрај Вардар за никој да не ги види. Полека искраднувајќи се секојдневно од семејната куќа, девојката чекала момент да може да си го види нејзиниот љубен.

А и тој исто. Иако неговите родители не биле против нивната скришна врска и идни планови за брак, сепак му велеле да биде претпазлив.

Младите конечно решиле да зборуваат со таткото на девојката бидејќи не сакале повеќе да се кријат и сакале да бидат заедно, да создадат свој живот. Сакале нивната љубов да ја почувствуваат како света тајна брак, запечатена пред Бога. Но, нејзиниот татко не сакал да слушне ни збор - се разјарил и ги избркал.

Истиот ден, младиот пар решил да се венча во црква скришно, без никој да знае. Но, кога се враќале од црква каде разговарале со свештеникот за да ги венча, татко ѝ на девојката ги пресретнал.

Некако дознал за нивниот план (тука варираат причините - една вели дека ги следел, а друга легенда вели дека сестрата на девојката му кажала од љубомора) и го убил младото момче со пушка.

Скршена од болка и со огромна траума на плеќи, девојката се вратила дома разлудена. Вечерта, го облекла невестинскиот фустан и се фрлила во Вардар, од брегот каде најчесто шетала скришно со својот љубен.

И до ден денес се верува дека нејзиниот дух шета по истиот брег, чекајќи да дојде момчето за повторно да можат да бидат заедно.

Уште 2 легенди на следната страна...