„Ја изгубив ќерка ми (17) поради самоубиство – зошто зборувам јавно за тоа?“

„Дарси беше навистина прекрасна девојка – самоуверена, интелигентна, забавна и ведра. Беше силна личност и не беше личност за која би можеле да замислите дека се бори со менталното здравје. Но, се случи навистина брзо. За помалку од две години таа од навистина среќна, насмеана и социјална девојка отиде во друга крајност. Имаше само 17 години кога почина...“

На 14-ти април 2021 година, 17-годишната Дарси Грејс Холинсон од Англија, си го одземала животот поради влошување на состојбата со менталното здравје.

Нејзината мајка Деби вели дека болката ја прогонува секој ден и сега таа покренува кампањи за отворено зборување со младите луѓе за менталното здравје и нагласува колку е голема важноста на овие отворени разговори.

Таа трча маратони, говори јавно и собира средства за хуманитарни организации кои имаат цел превенција на самоубиствата кај младите лица.

Деби ја раскажува својата потресна приказна за да им помогне на другите:

„Дарси беше навистина прекрасна девојка – самоуверена, интелигентна, забавна и ведра. Имаше широк круг на пријатели и тоа не само од училиште, туку од секаде.

Беше силна личност и не беше личност за која би можеле да замислите дека се бори со менталното здравје.

Но, се случи навистина брзо. За помалку од две години таа од навистина среќна, насмеана и социјална девојка отиде во друга крајност. Имаше само 17 години кога почина.

Работите започнаа кога Дарси имаше 15 години, кога забележав дека се бори со социјална анксиозност. Зборував со нејзините наставници и тие беа подготвени да се обидат да ѝ помогнат. Но, тогаш се случи пандемијата.

Карантините многу лошо влијаеа на Дарси. Таа беше во тинејџерски години кога е потребна социјализација, момчиња и независност, а пандемијата ѝ го одзема сето тоа.

Почна да се грижи за тоа како изгледа, почна да верува дека има прекумерна тежина и разви булимија.

Ми беше чудно што тоа ѝ се случува на мојата самоуверена ќерка. Ја погодуваа коментарите од луѓето, дури и кога беше нешто најситно и беззначајно.

Изложеноста на социјалните мрежи 24/7 и сликите како треба да изгледа совршеното тело кога сте млади може да влијаат многу и така беше и со Дарси.

Побаравме и стручна помош, но среде пандемија беше тешко да се закаже состанок лице во лице и сè се одвиваше онлајн. Имавме Зум состаноци, но навистина беше тешко да се добие психолошка поддршка на таков начин.

Во април минатата година ситуацијата навистина се влоши и Дарси имаше тешка борба. Таа се повлече и беше нерасположена.

Јас земав отсуство од работа за да бидам со неа и да разговараме за нејзините емоции. Тука беше и мојот сопруг. Но, таа не знаеше да ни каже што е тоа што предизвикува да се чувствува толку тажно.

Продолжува на следната страна...