Кога ти пречи светлината, исклучи ја сијалицата!

Често трпиме работи, ситуации или личности без да ја знаеме вистинската причина за тоа.

Истите не носат ништо корисно во нашиот живот, но додаваат во отежнување на истиот, а ние иако сме свесни за тоа, сепак ги трпиме...

Зошто кога светлината ти пречи, ја исклучуваш сијалицата, ставаш очила или пак се криеш во најтемниот агол од твојата соба уживајќи во темницата која ги одмора твоите очи?

Затоа што тоа е човечки рефлекс предизвикан од очниот нерв кој го тера твојот мозок да најде решение за окото да се чувствува способно да те служи до крајот на животот, во спротивно би ослепел, нели?

Истото се случува и со мозокот, психата ти кажува дека некои работи, ситуации или личности треба да се тргнат од твојот видик, но ти постојано се гледаш во нив, не заштитувајќи се себеси од нивното негативно влијание.

Престани со тоа веднаш, бидејќи нема да ослепиш, како што е случајот со окото, туку твојот мозок ќе прегори од внесување непотребни информации, извршување на непотребни услуги и работи, трпење на различни непотребни ситуации за кои мислиш дека не постои излез.

Излезот постои, тој се наоѓа во твојата глава, во твоите човечки рефлекси!

Кога нешто сакаш да го правиш, прави го, кога не сакаш, елиминирај го, многу е едноставно, исто како кога ти пречи светлината, а ти веднаш посегнуваш по прекинувачоти ја гаснеш сијалицата.

Изгасни ја овојпат и секој следен пат кога ќе се почувствуваш загрозен, не дозволувај светлината да ја попречи твојата перцепција и да те ослепи, наместо тоа покажи дека си посилен од неа и уживај одмарајќи се во темницата!