Моника за свадбената бајка со ракометарот Филип Кузмановски: „Првиот танц и огнометот нема никогаш да ги заборавам“
Ковидот беше тежок период, како за сите, така и за нас, свадбата беше закажана за јуни 2020 година, сѐ беше организирано и закажано, но плановите се сменија.
Тој период го поминавме дома во константно пазење затоа што во Бундеслигата играчите беа тестирани пред секој тренинг и секој натпревар. Мислам дека никој од нас не очекуваше дека таквиот период ќе трае повеќе од 2 години.
Можеби два-три пати се прашавме дали да ја откажеме свадбата со оглед на тоа дека во 2019 година направивме регистрација со 50-тина најблиски луѓе во винарија во Битола и беше прекрасна забава која траеше скоро 12 часа.
Но, не сакавме да ни биде криво понатаму во животот и во некој миг да се почувствуваме дека сме пропуштиле нешто и не згрешивме.
Свадбата беше во подготовки принудно скоро 2 години. Како локација избравме скопска винарија, која е под отворено небо и го има тој рустично романтичен изглед, кој го сакавме.
Група Маестро се погрижи за музиката, па во духот на нашата забавна природа направивме одлична забава.
За фустан заедно со мојата Тамара (пријателка) се одлучивме за долче романтичен стил, деликатни набори, француска чипка и форми кои го исцртуваат телото, едноставност со некој twist, но затоа што комфорот е исто значаен во вакви целодневни забави се решив за замена во текот на ноќта на фустанот со комбинезон со кристален накит.
Фризурата и шминката ја препуштив на Зоран Шурбевски и морам да кажам дека со него се разбираме одлично, му верувам и немавме ниту пробна шминка, ниту пак знаев што има замислено до денот на свадбата.
Украсувањето на свадбата се состоеше од свежо цвеќе и голем број на свеќи кои под отвореното небо го правеа просторот уште поромантичен.
Би издвоила неколку моменти кои за мене ќе останат незаборавни, првиот танц на песната „I’m your lady“ од Селин Дион, огнометот под отворено небо и реченицата на Филип на крајот на вечерта кога ги испративме сите гости: „А што викаш јас и ти вака да си правиме на секои две-три години?“