Најубавата љубовна порака од насловите на песните на Владо Јаневски

„И тогаш некоја будала“ „некогаш и негде“ ќе те спомене пак и „ако не те сакам“ тогаш зошто ми е вака. Ти си мојата „тајна отровна“ и кога и да те видам „повторно се заљубувам во тебе“.

Ние бевме „две души и месечина“, а нашата „чаирска романтика“ не можат да ја заменат ниту „10 девојки“.

„Твојте очи“ кога ќе ме погледнеа пееја „ова е само наше Скопје“, а „еден бакнеж“ од тебе ме опиваше повеќе од „црно тиквешко“.

Сите „булки“ малку се за да се натпреваруваат со твојата убавина.

„На тебе сè ме потсеќа“ и како „мавровска белина“ ми е јасен пред очи денот кога рече „лесно ти е да ме оставиш“ и ми откина „парче душа“.

„Љубовта е моја религија“, а ти се однесуваш „ко да вчера не ни било никогаш“. „Ваков или таков“, „не заборавај да се сетиш на мене“.

„Напрај место“ во срцето без разлика „кој е крив“. „Далеку е небото“, далеку си ти, а „зборови“ малку се да ти покажам дека ти си мојот „евергрин“.

„Од овој ден“ признавам дека „дома си е дома“ само со тебе и дека ќе бидеш мојот „компас“, па дури и да ми е тоа „последна заблуда“.

„Ти немаш право“ да ме спречиш да престанам да се надевам.

„Не зори зоро“, не зори без неа…

С. С. | Црнобело