Марија од Куманово за сафари патувањето во Кенија: „Патувавме 40 часа, највозбудена бев кога се приближивме до група лавици“

Кои животни ги сретнавте на сафарито?

Сретнавме многу слонови. И мали и големи, а некои беа целосно извалкани во црвената африканска земја па дури изгледаа како да се бакарни.

Имаше голем број на зебри исто така, како и различни видови на антилопи и газели.

Видовме лавови, односно сите што ги сретнавме беа лавици. Жирафите вешто ни се криеја, ги видовме само од далеку. Имаше и ноеви и уште некои помали птици на кои не им го знам името, а секако и мајмуни.

Што ти беше најинтересно од целото искуство?

Самото возење низ таков пуст предел и од време на време забележување на диви животни кои слободно се движат наоколу беше многу забавно.

До некои се доближувавме и на растојание од само неколку метри. Во еден момент стигнавме до некоја дестинација каде што ни дозволија да излеземе од џипот на кратко.

Во непосредна близина имаше можеби дваесетина мајмуни кои скокаа и се движеа наоколу, неколку слонови и по некоја антилопа.

Се приближувавме со неколку колеги накај слоновите да ги снимиме и во тој момент некои од мајмуните почнаа да се закачаат меѓу себе и да испуштаат некои агресивни крици при што веднаш се стрчавме накај џипот ама штом сфативме дека не се упатени кон нас почнавме да се смееме сите заедно со колегите кои стоеја од страна и фаќаа сеир на нашата реакција.

Почувствува ли страв во некој даден момент?

Адреналинот беше највисок во моментот кога видовме група од неколку лавици како одмараат до еден вир вода, легнати грациозно на еден подигнат дел како подиум.

Не верувам дека имаше повеќе од 3 метри растојание помеѓу нас, можеби дури и помалку, а бидејќи џипот беше со поткренат кров имаше сосема доволно простор да влезат кај нас и тоа со само еден скок доколку се решат да го направат тоа.

Беше премногу возбудливо да се видат од толку блиску во нивната природна средина, меѓутоа морам да признаам почувствував и страв кога размислив каков исход може да има нашата средба ако на некој начин ги вознемириме.

За среќа, беа добро расположени кон нас – љубопитните туристи.

Колкава беше групата со која патуваше?

На целото патување во Кенија бев во друштво на уште шест колеги и колешки од Центар за интеркултурен дијалог, а на сафарито со нас дојдоа и две учеснички од Италија, па така се поделивме во два џипа, во едниот имаше пет луѓе, а во тој што бев јас бевме четворица.

Што сè имаше вклучено во програмата?                                                                                                                                 

Програмата за еднодневно сафари вклучуваше транспорт од местото каде што бевме сместени до самиот парк и назад со џип којшто е соодветен за тие услови, на којшто кровот му се крева доволно високо за да може сите да застанеме и убаво да гледаме без да ни биде попречен погледот од стакла.

Во цената беше вклучен и ручек којшто се служеше во еден дел од паркот, како ложа во којшто животните немаат пристап. Пред и по ручекот имавме по околу 3 часа возење наоколу низ паркот и секогаш кога ќе забележавме некои животни возачот застануваше и се трудеше да им се доближи колку е можно повеќе доколку се блиску до обележаниот пат.

Зошто секој треба барем еднаш во животот да оди на сафари?

Сите животни кои ги видов на сафарито ги имам видено во живо и претходно, така што тоа не беше нешто ново за мене.

Истите и многу други имам видено во биопарк во Валенсија од кој исто така сум фасцинирана. Меѓутоа, да се видат овие животни во нивната природна средина е нешто многу поинакво и претставува уникатно искуство.

Со какво искуство се врати назад во Македонија?

Прекрасно искуство, адреналинско доживување и многу убави спомени од блиските средби со тие убави суштества кои немам прилика често да ги гледам.

© CRNOBELO.com Забрането преземање и копирање. Крадењето на авторски текстови е казниво со закон.

Автор: Е. Х. | Црнобело