7 застрашувачки методи со кои нашите предци ги третирале менталните болести
Оргазам за хистерија, егзорцизам за шизофренија, а електричен шок за тешка депресија...
Медицината мина долг пат во истражување на различни болести и направи незамислив напредок и откритија.
Таква е ситуацијата и на поле на менталните болести. Истражувањата на оваа тема не сопираат и постојано се бараат нови и подобри методи за помош на пациентите, но во минатото процедурите за третирање на менталните болести биле застрашувачки.
Од лоботомија до егзорцизам, имало низа застарени и неефикасни практики:
Електричен шок
Електротерапијата се практикувала во 1930-тите, како метод за лечење на тешката депресија и поретко за маничен синдром.
Со овој метод се пуштало струја низ мозокот на пациентот и со тоа се предизвикувало напад. Еден од најопасните пропратни ефекти бил ризикот од губење на меморијата.
Со овој метод се поврзуваат многу контроверзии. На пример, американскиот писател Ернест Хемингвеј извршил самоубиство по ваква шок терапија во психијатриска клиника во 1961.
Третманот не само што му ја влошил состојбата, туку и го лишил од способноста да креира.
Лоботомија
Во 1949 година еден Португалец дури добил Нобелова награда во психологијата за развојот на овој чуден, но според неговите зборови ефективен третман.
Под негова контрола била извршена операција каде влакна од мозокот на пациентот биле сечени бидејќи се сметало дека тој дел од мозокот лошо влијаел на однесувањето на пациентот.
И покрај критиките, лоботомијата започнала да се користи многу во 1940-тите. Американецот Волтер Фриман во тој период извршил повеќе од 3.500 вакви операции патувајќи со своето комбе ширум светот. Дури во 1950-тите поради страшните последици оваа процедура била забранета.
Една од жртвите на оваа постапка била Рози Мери Кенеди, сестра на американскиот претседател Кенеди. Таа била 23-годишна девојка со промени во расположението и испади на агресија и по лоботомијата била претворена во хендикепирана личност со ментален капацитет на 2-годишно девојче.
Егзорцизам
Во многу култури се верувало дека демоните предизвикувале ментални нарушувања кај пациентите, па во тие религиозни заедници лекот за шизофренија и анксиозност бил егзорцизам.
Процедурата на „истерување на ѓаволот“ се вршела зад затворени врати и се разбира резултирала само со дополнителна психолошка траума кај пациентите.
За жал, егзорцизмот и денес се практикува во некои заостанати заедници.