Фото приказна: Копришки водопад - уште една скриена убавина во Македонија

Гледам секој момент од слободното време да го поминам во природа, но не и да посетувам едни исти места цело време. Поради обврските, најчесто викендите ми го овозможуваат тоа препородувачко задоволство на духот и телото. Неодамна заедно со неколку пријатели се решивме да го посетиме Копришкиот водопад, и мора да признaам дека дури и недела дена подоцна бев под импресии од таа убавина што се испречи пред моите очи.

Патот не е толку комплициран. Откако ја поминавме Демир Капија возевме до селото Дрен, каде на една чистинка го паркиравме автомобилот и пешадија се упативме спрема селото Копришница. Имавме за одење некои пет километри, но верувајте ми, толкаво прочистувања одамна немав почувствувано во себе.

Самото жолто-портокалово опкружување беше како еден вид сетилен мевлем, ништо не ми беше потребно таму, а најмалку интернет.

Свративме до црквата „Свети Ѓорѓија“, најмногу посетена за време на Ѓурѓовден, а обновена пред неколку години со летниковец и во пространиот двор налетавме на неколку луѓе кои се занимаваа со планински велосипедизам.

Ни рекоа дека има две патеки до водопадот. И двете обележани, само што едната беше лесно достапна, но подолга, а другата пократка, но за нијанса потешка за пешачење зошто се поминува низ карпест и стрмен предел.

Немаше никакво двоумење, па се решивме за поадреналискиот избор, зошто очекуваме дека таму ќе се соочиме со еден поинтензивен набој на емоции и искуства.

Од тесни патчиња низ густа шума, до лизгаво земјено тло со паднати лисја и еден скриен поглед на хармонија.

Сето тоа беше дел од опкружувањето и кога најпосле пристигнавме до Копришкиот водопад или како што подоцна го именував уште една скриена убавина во Македонија, останавме сосема изненадени од привидот.

https://www.instagram.com/p/BpefsSUAprt/

Потсетуваше на некаква сцена од епска фантастика, на нешто што не би ни можел да го замислиш додека си заглавен во сообраќајниот метеж и високите бетонски згради.

Оваа природно луксузирање, ако можам така да се изразам траеше час и половина. Едногласно решиме и заминеме пред исчезнувањето на дневната светлина.

https://www.instagram.com/p/BpmMJbKAGOn/

Си отидовме без никакви очекувања, а се вративме со новородена желба да посетиме уште слични место во Македонија. А сигурен сум дека ги има уште многу, без воопшто да бидеме свесни за тоа.

Автор: Евгениј Хоуп | Црнобело