Фото-приказна: Сокаче на поезијата во Велес
Секој град испишува посебна приказна за себе, а секоја уличка е уште едно ново доживување. Кога неодамна го посетив Велес, градот кој лежи на два рида и околу брегот на реката Вардар, најголем дел од времето го поминав во стариот дел на градот.
Токму таму, помеѓу тие тесни и стрмни улички, најмногу може да се согледа периодот на македонската преродба, поточно периодот од средина на XIX и почеток на XX век.
Староградската архитектура карактеристична за ова поднебје и калдрмата што ѕирка од секое сокаче, ќе направи да се почувствувате посебно, онака слободно, како што номадите ја искусуваат слободата.
https://www.instagram.com/p/BliwuwLFtYs/?taken-by=evgenij.houp
Скриена во лавиринтот од патокази и потсетувачи на минатото се наоѓа куќата на Кочо Рачин, изградена во 19-ти век и денес претставува споменик на културата и музеј посветен за животот и делото на Рацин.
Иако нема дворна површина се наоѓа во Сокаче на поезијата, кое мене лично ми претставува најсимпатичен дел од Велес.
Создадено за љубовни состаноци и моменти на внимание, токму во оваа стрмнина се согледува јадрото на градот и фактот што токму тука, во куќата со камени ѕидови и лесна дрвена конструкција, која била реставрирана во 1962 година, живеел еден од најпознатите македонски поети.
За да се доживее сокачето во полн ек ви препорачувам на глас да си прочитате неколку песни од Рацин, како што сторив јас, и да се препуштите на моментот, како единственото мерило за човековата среќа.
Автор: Евгениј Хоуп | Црнобело