Оваа чудесна легенда крие во себе мудра приказна за вистината и лагата - дали сте доволно храбри да ја запознаете голата вистина?

Тон безвредни зборови. Секој ден. Одново и одново. „Јас вака, јас така...“ За себе мед и млеко, за другите катран од уста плукаме.

Немој да ја мразиш девојката која продолжила без тебе. Немој ни да ја обвинуваш за тоа.

Доаѓа момент кога човек сфаќа дека ги преценил моќите на искуствата, бидејќи откако ќе се случат, од нив остануваат спомени кои не влијаат значајно врз формирањето на иднината.

Ја гледам, ја слушам и сфаќам дека со секој атом од своето тело таа ми посакува добро. Ми го знае ритамот на дишење, погледот, секој потег.

Тоа е реалноста која сите ние ја избегнуваме - животот е чекање. И тука не зборуваме за чекање ред во банка, во пошта или сред сообраќај; зборуваме за чекање на вистински нешта, нешта кои ќе ве комплетираат како личност.

Девојка напиша емотивна исповед „До саканата личност што ја изгубив во самоубиство“... „Секундата кога видов дека ми ѕвони личност која не ми се јавува на телефон, туку секогаш ми пишува пораки, почувствував дека...

Колку и да ни е тешко да го признаеме тоа, некогаш има луѓе кои многу ни значат, но ние ним не им значиме ниту половина од тоа. Затоа, кога еднаш ќе сфатите, не чекајте да ви биде покажано истото уште сто пати.

Оваа мудра и поучна приказна ќе ве освести колкава сила се крие во зборовите. Еден светец се шетал по земјата и поминал покрај мало село. 

Се сеќавате ли на времето кога брзавме да го земеме најновиот број од весникот во кој ги раскажуваа епизодите со фотострипови, имаше наградни прашања и по еден постер од омилената серија?

Па, како да не те викам? На дожд намерно притискаш на гас и ги бањаш пешаците на тротоар.

„Таа беше убава, тој беше паметен, таа беше талентирана, тој беше спортски експерт“. Но, ништо од ова не може да спречи умот да не им се чувствува добро. Депресијата е како рак на умот и може да ве убие.

Притисокот да се изгледа совршено, да се биде успешен и среќен во денешниот свет е преголем. Инста-живот. Што студираше? На какви проекти имаш работено? Само на толку?! (изненадено и разочарано лице). Каде работиш? Колку заработуваш? Само тооолку?! (изненадено лице со олеснување, во ред е, заработувам повеќе од тебе). Да направиш сè...

Оваа изјава беше утеха за другарка ѝ која претходно ѝ се пожали дека момчето ѝ раскинало затоа што не била невина. Да, во скопски автобус е муабетов!

Да, мила, смееш да излегуваш со другарките и колешките. И не мила, стапувањето во брак не значи смрт за твојата независност и погреб за сите работи кои некогаш среќна те правеле.

Ние, со последните сили остануваме и преживуваме тука. Нè сметате за магариња, ни се потсмевате и нè понижувате. Вредиме само кога доаѓаат избори, кога е дојдено времето за гласање. Тогаш од уста не нè вадите – народот, та народот. Тогаш сме битни и неопходни. Време кога граѓаните од втор ред ги ставате на пиедестал да блеснат. Истите тие што ги третирате како стока...

Секој сака да биде среќен. Без разлика на околностите и без оглед на картите кои ни ги дели животот, потрагата по вистинско задоволство и среќа се крие во срцето на секој од нас. Но, прашањето е–како? Како воопшто да ја започнеме потрагата по среќа? Група луѓе се собрале во една просторија каде што се одржувал семинар за животот...

За самодовербата е предобро кога нешто што го почнувате тргнува успешно уште од самиот старт.