Животот е најдобар учител, а тоа најдобро го знаат оние што ги научиле животните лекции на потешкиот начин. Некои од нив воопшто не се едноставни, но се неизбежни, па затоа најдобро е да ги прифатите такви какви што се. 

Се сеќавам дека додека растев куќата ни потсетуваше на автобуска станица. Врвулица од луѓе! Се најавиле едни гости, во меѓувреме случајно се јавиле и некои други па дошле и тие, а со себе донеле уште некој случајно залутан патник. Ништо страшно, сите на куп, што има ќе ставиш на масата, ќе се мези и пие „што дал Господ“...

Кутра, жална Македонијо. Тропала пред портите на ЕУ, спремна да му се придружи на модерниот и цивилизиран свет. Каква смешка. По веста дека лица со кучиња придружници ќе може да се возат во автобусите на јавниот сообраќаен сервис половина од луѓето доживеаа експлозија во главите. И оние малку мозочни клетки...

Тука има изјави од типот: „Верувам во тебе мила! Знам дека ти го можеш тоа!“ И толку е доволно, со тоа веќе слободно летате. Таков маж ви треба.

Не може бе тетке ти да си најпаметна, најубава, најдомаќинка, најсовршена жена на светов. Едноставно, не е реално да немаш една мана. Поточно кажано да мислиш дека немаш ниту една мана.

Многу луѓе не се ни свесни дека имаат природна дарба да ги чувствуваат нештата повеќе отколку другите и преку тоа да дознаваат повеќе информации за личноста или ситуацијата.

Работевме физичка работа и не требаше да одиме во фитнес центри за слабеење и да трчаме на лента. Имавме едвај еден телефон во домот, а денес секој носи телефон во џебот. Но, вистина е, не знаевме за еколошко движење...

И да, детето личи на него, а не на неговиот Мерцедес и сите го знаевме тоа, но ти не знам што очекуваше.

Беа на гости кај нас и направија сцена која ја помнам до ден денес... Татко ми беше лут со години, а јас запомнив „брачните проблеми се за дома“.

Време е да пораснете, но никогаш да не го заборавите детето во себе. Она што сака гласно да зборува и да се смее, да игра друштвени или видеоигри, да прави меури од сапуница, да пее со промашена интонација. Време е да направите чистка – на орманот, на мобилниот телефон, во душата. Да ги отстраните сите ветви...

Така е скроен животот сине, велеше баба ми. Добрите се најчесто и многу вредни. И пожртвувани луѓе. Ќе си скратат од сопственото јадење и пиење за да му принесат на некој друг. Ќе ти ги позајмат и последните пари доколку ти се неопходни. Тие се луѓето кои ќе ти се јават без никаков повод или причина, чисто да те прашаат како си, добар ли си со здравјето...

Капитализмот ќе нè уништи во секоја смисла. Тој веќе на големо го прави тоа, иако сè уште не сме свесни или одбиваме да поверуваме дека светот ни го придвижуваат пари и материјални добра, наместо вистински емоции. Во недостиг на вториве се обидуваме да ги пополниме празнините по секоја цена, купувајќи парталчиња...

Патувај. Оди на патување со пријателите. Изгради камп. Прочитај книга. Оди во забавен парк. Седни во кафуле...

Жалосно е што кога ќе се спомене психијатар, луѓето сè уште гледаат со резерва и чудење...

Учителка во основно училиште на своите ученици им дала задача да напишат состав за тоа што сакаат Бог да направи за нив.

Мал, голем, скап, евтин, каков и да е, правилото вели дека сте приморани да го прифатите подарокот. Но, што ако прифатениот подарок ве задолжува во иднина? Се ближи роденденот на вашиот пријател, имавте во план да му купите интересна книга, но тој  ве престаса и ви купи ексклузивна чанта. Сега сте ставени во тесно, неговиот скап подарок ве присилува и вие да издвоите повеќе пари за него. Грешите!

Личниот развој, позитивните промени во животот и потенцијалот на човечкиот ум се процеси на кои често забораваме бидејќи сме пребукирани со други обврски.

Постојат многу луѓе кои не се плашат да го искусат животот сами и гордо можам да кажам дека и јас сум таква.